Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Η μέρα που ο Alan Moore δεν θέλει πια να θυμάται

Οι περισσότεροι μπορεί να μην γνωρίζετε ποιός είναι ο Alan Moore αλλά όλοι σας γνωρίζετε την δουλειά του, αφού έχετε εκτεθεί στα έργα του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είτε μέσα από τις μεταφορές των έργων του στην μεγάλη οθόνη, τα graphic novel ή ακόμα και από την παράφραση κάποιου από τα εκατοντάδες quote του. Για να μην το καθυστερώ περισσότερο, ο Alan Moore είναι συγγραφέας και θεωρείται ως ο "πατέρας" του σημερινού graphic novel (εξέλιξη του comic book αλλά με πολύ καλύτερο σχεδιασμό και σαφώς ενήλικο περιεχόμενο). Μεταξύ άλλων, ο Alan Moore έγραψε το "Watchmen", το "Constantine", το "From Hell", το "The Swamp Thing", το "The League of Extraordinary Gentlemen" και το "V for Vendetta".
Είναι επίσης δηλωμένος μάγος.

Hey, he has the looks. He's halfway there
O Moore είναι η πεμπτουσία του "εκκεντρικού καλλιτέχνη". Ταλαντούχος σε σημείο που θα έπρεπε να θεωρείται παράνομο και τρελλός σε σημείο που κατ' ακρίβειαν είναι παράνομο, ο Moore είναι ο καλύτερος εν ζωή συγγραφέας graphic novels και έχει εργαστεί σχεδόν πάνω σε όλους τους χαρακτήρες της DC Comics, συμπεριλαμβανομένων του Superman και του Batman.
Είναι όμως πιο γνωστός για τα έργα που ανέφερα πιο πάνω, επειδή μέσω αυτών προβάλλει την δική του χαρακτηριστική ματιά στο κόσμο. Τα έργα του Moore σε πρώτη βαθμίδα είναι πολιτική καταγγελία του ολοκληρωτισμού και της θεοκρατίας, ωδή στον αναρχισμό και ολομέτωπη επίθεση στο "κανονικό" και το "αποδεχτό". Σε ένα βαθύτερο επίπεδο όμως είναι και προβολή των θρησκευτικών του πιστεύω, που είναι η σύνδεση με το απόκρυφο και η μαγεία. Ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό ως "παγανιστή" και λαμβάνει συχνά μέρος σε μαγικές τελετουργίες. Σε ένα σημείο μάλιστα είχε δύο συζύγους (στο ίδιο σπίτι) και τον εγκατέλειψαν και οι δύο. Φαντάζομαι αυτό θα είχε λιγότερο να κάνει με την θρησκεία του και περισσότερο με το γεγονός ότι μοιάζει με διασταύρωση του Gandalf  και hardcore φαν του Ozzy.
Που τον θυμήθηκα; Η 5η Νοεμβρίου ως γνωστό είναι γιορτή για την Αγγλία για να θυμίζει την επέτειο της αποτυχίας της "Συνομωσίας της Πυρίτιδας" (Gunpowder Plot). Λίγα λόγια. Στις 5 Νοεμβρίου 1605 οι Robert Catesby και Guy Fawkes μαζί με άλλους οκτώ συνομώτες σχεδίαζαν να ανατινάξουν την Βουλή των Λόρδων στο Λονδίνο για να ανατρέψουν τον Βασιλιά James τον Ά και να βάλουν στη θέση του την ανήλικη κόρη του Elizabeth. Σκοπός τους ήταν να εξασφαλίσουν θρησκευτική ανοχή για τους καθολικούς στην Αγγλία, αφού η Αγγλική Εκκλησία είχε αποσπαστεί από το Βατικανό και ανακύρηξε δικό της δόγμα. Ο βασιλιάς ήταν ιδιαίτερα σκληρός με τις διώξεις των καθολικών. Η συνομωσία απέτυχε αφού κάποιος πρόδωσε τα σχέδια τους, οι συνομώτες συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Με την πάροδο των χρόνων κάπως εξαφανίστηκε ο πραγματικός σκοπός του Fawkes (που ήταν η εγκαθίδρυση του Πάπα ως επικεφαλής της αγγλικής Εκκλησίας) και έμεινε η επίθεση σε μια κυβέρνηση που μείωνε τις ελευθερίες των κατοίκων. Ετσι, ο Fawkes σήμερα θεωρείται ως η εικόνα του αντικαθεστωτικού, του πολέμιου του συστήματος και του υπερασπιστή των ατομικών ελευθεριών.


Που κολλά ο Moore; O ήρωας στο "V for Vendetta" ξεκινά για να υλοποίησει την ιδέα του Fawkes ενώ  λόγω της παραμόρφωσης του εμφανίζεται δημοσίως αποκλειστικά φορώντας την γνωστή μάσκα.
Οπως όμως το ιστορικό πρόσωπο από το οποίο είναι εμπνευσμένος, έτσι και ο χάρτινος ήρωας του Moore έχει χάσει τον αρχικό του σκοπό. Αν για το πρώτο όμως ευθύνεται η πάροδος του χρόνου, για το δεύτερο το φταίξιμο φέρει το Hollywood. Πολλά από τα έργα του Moore έχουν μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη (όλα που γράφω πιο πάνω) αλλά κανένα δεν είχε την έγκριση του και κανένα δεν αντικατοπτρίζει ακριβώς το περιεχόμενο του graphic novel από το οποίο είναι παρμένο. Τα μηνύματα που ήθελε να περάσει ο Moore διυλίστηκαν για να γίνουν πιο εύπεπτα και κατανοητά από τον κόσμο, κάτι που φαντάζεστε δεν έκατσε και πολύ καλά με τον εκκεντρικό καλλιτέχνη/μέγα μάγιστρο. O V π.χ. είναι πολύ πιο σκοτεινός και βασανισμένος στο graphic novel και σκοπός του δεν είναι να αφυπνίσει τους κατοίκους της Αγγλίας και να τους ελευθερώσει από ένα τυρρανικό κατεστημένο, αλλά να διαλύσει την κυβέρνηση και να οδηγήσει την χώρα στην αναρχία, κάτασταση η οποία πιστεύει ότι είναι η ιδανική για τους ανθρώπους αφού θα απαλλαγούν από κάθε μορφής καταπίεση.
Για την συγκεκριμένη ταινία μάλιστα ο Moore είπε πολύ περισσότερα όταν ένας από τους παραγωγούς είπε σε συνέντευξη ότι ο καλλιτέχνης ήταν ενθουσιασμένος με την δουλειά που έγινε. Αφού πρώτα τον ανάγκασε να του απολογηθεί, ο Moore δήλωσε τα εξής: ".... το "V for Vendetta" εχει να κάνει με τον φασισμό και την αναρχία κι αυτές οι λέξεις δεν αναφέρονται πουθενά στη ταινία. Εχει μετατραπεί σε παραβολή της εποχής του Μπους από ανθρώπους που είναι πολύ δειλοί για να τοποθετήσουν πολιτική σάτιρα στη χώρα τους".

DO NOT fuck with wizards

Εκτοτε ο Moore έχει ζητήσει να αφαιρεθεί το όνομα του από ότιδήποτε έχει να κάνει με την δουλειά του και δήλωσε ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να παραχωρήσει τα δικαιώματα για οποιοδήποτε άλλο graphic novel του. H 5η Νοεμβρίου είναι πλέον μια μέρα που ο ίδιος δεν θέλει να θυμάται.


Αν σας άρεσε το ποστάκι και αν είσαστε φαν των comics και graphic novels μην ξεχάσετε να δώσετε την βόλτα σας από το 3ο φεστιβάλ comic book που διοργανώνει το Ant Comics στην Λευκωσία, στη στοά Παπαδοπούλου στις 10/12 από τις 12 μέχρι τις 6μμ.




10 σχόλια:

  1. Γενικά ο Moore εν έδωσε τα δικαιώματα για κανένα graphic novel του. Οι ταινίες γίνονται έτσι τζιαι αλλιώς όμως.
    Η ταπεινή μου άποψη εν ότι, το V for Vendetta εν μια πολλά καλή ταινία. Άλλο το comix, εν διαφορετικό. Τζιαι τα δύο στέκουνται που μόνα τους. Αγάπησα τζιαι τα θκύο, άσχετα με το αν ο Alan Moore δεν εγκρίνει την ταινία.
    Τζιαι το Watchmen άρεσε μου. Δύσκολο έργο, αλλά ο Snyder έκαμε καλή δουλειά, όσο εμπορούσε. Νομίζω όμως για να εκτιμήσεις το έργο πρέπει να διαβάσεις το comix πρώτα.
    Ενώ με το V for Vendetta εν συμβαίνει το ίδιο, μπορείς να αγαπήσεις το έργο, χωρίς να διαβάσεις το comix.
    Να προσθέσω κάτι που είμαι σίουρος ότι ξέρεις, αλλά εν το ανάφερες :-)
    Ο Alan Moore, έγραψε το The killing joke, που θεωρείτε ένα που τα πιο influential Batman comix ever. Είναι η ιστορία που αναδυκνίει ίσως για πρώτη φορά, την σχέση του Batman με τον Joker (different side of the same coin) τζιαι το πως εκατέληξε ο Joker στην κατάσταση του (it only takes one bad day).
    Τζιαι ο Christofer Nolan αλλα τζιαι o Tim Burton, είπαν το ότι επηρεαστήκαν που την συγκεκριμένη ιστορία αλλά τζιαι σαν θεατής μπορείς να ξεχωρίσεις πολλά σημεία που εγεννηθήκαν που το comix.
    Έπρεπε να το πω επείδη ο Moore εν ο αγαπημένος μου graphic novelist, ο Batman ο αγαπημένος μου ήρωας τζιαι εν η πρώτη φορά που θκιαβάζω κάποιον Κυπραίο που μιλά για τον Alan Moore :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΛΑΤΡΕΥΩ το "Killing Joke"!!! Γουσταρα τρελλά που παρουσιάζει το origin του Joker σαν αποτυχημένος stand up comedian και επίσης ότι και ο Batman μπορει να είναι και εκείνος τρελλος! Ο Moore είναι από κείνους τους καλλιτέχνες που είναι πασιγνωστος σε όσους ασχολούνται με το graphic novel αλλα άγνωστος στους υπόλοιπους έτσι εννεν παράξενο που δεν ήβρες κανένα ως τωρα :) Προσωπικά προτιμώ το Constantine γιατι αρέσκει μου το μαύρο του χιουμορ. Συστήνω επίσης, τον Neil Gaiman και το "Sandman". Το αγαπημένο μου

      Διαγραφή
  2. :)
    πολλά ωραίο post φιλάάάάάάάάρα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κωσταντίνε έχεις ένα email για να σου στείλω ένα λίνκ που ίσως σε ενδιαφέρει; Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. έγραψα σχόλιο αλλά δεν μου έκανε τη χάρη το blogger να το δημοσιεύσει - κόλλησε ο browser και σβήστηκε. Αν εμφανιστούν 2 σχόλια στο τέλος, σόρρυ!!

    Εν ολίγοις, ο αντιήρωας ενός graphic novel έγινε ήρωας στην μεγάλη οθόνη. Αυτό σε κάνει να συνειδητοποιήσεις τις ομοιότητες που έχει ένας φασίστας με ένα αντικαθεστωτικό. Όπως επίσης και τη μεγάλη διαφορά. Όπως την εντοπίζω εγώ τη μεγάλη διαφορά είναι αυτοθυσία και η ανάγκη του αντικαθεστωτικού για την υποστήριξη του λαού. Όπως είδαμε και στην ταινία ο V να καλεί τον κόσμο να τον ακολουθήσει στον αγώνα του, και στο τέλος ο ίδιος οδηγείται στον θάνατο με πλήρη επίγνωση για το τι θα συμβεί - αφήνοντας πίσω του την ελπίδα για αυτούς που θα ζήσουν.
    Έτσι ταινίες κάμνουν, και κάμνουν μας κι εμάς ρομαντικούς!

    Για τον Alan Moore, με όσα διάβασα τώρα (δεν έτυχε να ασχοληθώ πριν) διαμόρφωσα την ίδια εικόνα που περιέγραψες: " Ταλαντούχος σε σημείο που θα έπρεπε να θεωρείται παράνομο και τρελλός σε σημείο που κατ' ακρίβειαν είναι παράνομο"!!

    Διαφωτιστικό ποστ :).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μιλώ για αντιήρωα επειδή κατ' εμένα ο αναρχικός και ο φασίστας είναι το ίδιο πράγμα. Ολοκληρωτικές απόψεις. Δεν έχει σημασία τι θα επικρατήσει, το αποτέλεσμα εν το ίδιο - ο φόβος.

      Διαγραφή