Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Οταν ο Mickey Mouse έγινε Jedi. Το παρασκήνιο της αγοράς του "Star Wars" από την Disney

Η πρώτη φορά που είδα το "Star Wars" είναι από τις πιο δυνατές αναμνήσεις που έχω από την παιδική μου ηλικία. Πρέπει να ήμουν 7-8 χρονών όταν ο Darth Vader, ο Luke Skywalker, ο Chewbucca και ο Han Solo πέρασαν για πρώτη φορά στην οθόνη μπροστά μου, σφραγίζοντας για πάντα το γούστο μου στις ταινίες. Θυμάμαι πολύ καλά ότι όταν άρχισε έξω είχε φως και μέχρι να τελειώσει έπεσε νύχτα. Το θυμάμαι γιατί μόλις τέλειωσε έπιασα ένα κλεφτοφάναρο και βγήκα έξω για να προσποιηθώ ότι ήταν lightsaber! Ημουν μαγεμένος, εντελώς συνεπαρμένος από εκείνον τον κόσμο που ήταν σ΄ένα γαλαξία πολύ, πολύ μακριά και μέχρι σήμερα νιώθω ακόμα παιδί κάθε φορά που το βλέπω. Δηλώνω φαν χωρίς καμία ντροπή και ως τέτοιος η μεγάλη εξέλιξη στο σύμπαν του "Star Wars" τράβηξε αμέσως την προσοχή μου.

Good times...


Σε περίπτωση που δεν το ακούσατε μέχρι τώρα, ο παραγωγός/σκηνοθέτης και δημιουργός του franchise "Star Wars" George Lucas πούλησε τα δικαιώματα του θρύλου της sci-fi κουλτούρας στην Disney, μαζί με τα δικαιώματα για το "Indiana Jones" και την εταιρεία Lucasfilms. Το ύψος της συμφωνίας ανήλθε στα 4.05 δισεκατομμύρια δολλάρια, τα μισά εκ των οποίων δόθηκαν σε χρήματα και τα άλλα μισά σε μετοχές της εταιρείας. Πλέον o Lucas είναι είναι ο δέυτερος μεγαλύτερος single shareholder της Disney (2%) και ξεπερνιέται μόνο από το "Steve Jobs Trust" που έχει 7.7% των μετοχών. Με την ανακοίνωση της συμφωνίας αναθερμάνθηκαν οι ελπίδες των φαν για μια καινούργια ταινία "Star Wars" και με την αγορά της Lucasfilms η Disney εδραιώνει την θέση της σαν κυριάρχος του παιχνιδιού της παραγωγής κινηματογραφικών block buster, αφού ήδη έχει αγοράσει την Marvel (4.2 δις) αλλά και την Pixar (7.4 δις). Η Disney επίσης έχει την δική της εταιρεία διανομής, την Miramax, η οποία μεταξύ άλλων μας έχει δώσει σχεδόν όλα τα έργα του Quentin Tarantino αλλά και το μεγαλύτερο αθλητικό δίκτυο των ΗΠΑ, το ESPN.

Ανεπίσημη φωτό του CEO της Disney και του συμβούλου του


Γιατί όμως ο George Lucas πούλησε το πιο πετυχημένο movie franchise, που ακόμα και σήμερα βγάζει εκατομμύρια; Γιατί η Disney να ρισκάρει να δώσει τόσα λεφτά, ιδίως κάτω από τις παρούσες οικονομικές συνθήκες; Και στο τέλος της ημέρας, πως μπορεί αυτή η συμφωνία να επωφελέσει τους χιλιάδες φανατικούς του "Star Wars";

Και κυρίως, γιατί είναι ο Γκούφι ο Darth Vader;! Δεν θα έπρεπε να είναι ο Μαύρος Πήτ;!

To γιατί πούλησε ο George Lucas την εταιρεία δεν είναι καθόλου δύσκολο να εξηγηθεί. Ούτε οικονομικά προβλήματα έχει ούτε προβλήματα υγείας, όπως ακούστηκε. Είναι δύο πράγματα που πρέπει να ξέρετε για τον Lucas, που θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε τις πράξεις του. Α) είναι πολύ καλύτερος επιχειρηματίας απ' ότι σκηνοθέτης και Β) η αγάπη του για το Star Wars εκτείνεται μόνο στο πόσα λεφτά μπορεί να βγάλει από αυτό. Δεν υπάρχει συναισθηματική σύνδεση, δεν είναι το είδος του ανθρώπου που θα θέλει να προστατέψει το έργο του ασχέτως χρημάτων. Οπως π.χ. ο Alan Moore (δημιουργός του "Watchmen" και "V for Vendetta") που δεν δέχεται να πάρει λεφτά για την χρήση των έργων του και απείλησε τα στούντιο παραγωγής ότι θα κάνει ότι μπορεί για να σαμποτάρει μελλοντικά project.
Αν είναι ένα πράγμα που έχει αποδείξει ο Lucas όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να βγάλει λεφτά, συμπεριλαμβανομένου του να ξεφτιλίσει το Star Wars. Case in point το επόμενο βίντεο, που είναι από  dance παιχνίδι για το XBOX 360.



H προθυμία του Lucas να εκμετελλευτεί μέχρι τελευταίας ρανίδας το "Star Wars" είχε αντίκτυπο και στους φαν, για τους οποίους εδώ και χρόνια θεωρείται ξένο σώμα.
Γιατί λοιπόν να πουλήσει; Επειδή έφτασε στο τέλος της παραγωγικής του καριέρας και τα λεφτά που του έδωσε η Disney του φτάνουν και περισσεύουν για να συνταξιοδοτηθεί. Αφού πλέον δεν μπορεί να βγάλει άλλα λεφτά από το "Star Wars", το πούλησε στην ίσως μοναδική εταιρεία που μπορεί να το εκμεταλλευτεί στο έπακρο.  Ολοι κερδίζουν, κυρίως ο Lucas.

ΠΟΛΥ κυρίως
Μια μικρή παρένθεση πριν προχωρήσουμε. Θα είναι κατάφωρα άδικο για τον Lucas αν σας έχω αφήσει την εντύπωση ότι είναι ένας αδίστακτος, άπληστος επιχειρηματίας. Μαζί με τον Spielberg είναι οι σκαπανείς των σημερινών ταινιών, είναι άνθρωπος με περισσή φαντασία, καθιέρωσε το καλοκαίρι σαν την περίοδο κυκλοφορίας block-buster (μέχρι τότε το καλοκαίρι ήταν "νεκροταφείο"), οι συνθήκες εργοδότησης στην Lucasfilms θεωρούνται ως οι δεύτερες καλύτερες μετά την Google, έχει δωρίσει πολλά λεφτά μέχρι τώρα σε φιλανθρωπίες ενώ ανακοίνωσε ότι θα χρησιμοποιήσει την πλειοψηφία των δύο δις που πήρε σε χρήματα για να χρηματοδοτήσει ένα ίδρυμα ερευνών για την εκπαιδεύση. Μην τον κρίνετε πολύ σκληρά. Εσείς δεν θα θέλατε να αρμέξετε αυτή την cash cow μέχρι την τελευταία σταγόνα; Και να σας πω και κάτι που αποδείκνύει πόσο μπροστά έβλεπε ο άνθρωπος. Οταν έκλεισε συμφωνία με την Fox για να χρηματοδοτήσουν το "Star Wars", τους έκανε την εξής πρόταση. Να πάρει πολύ λίγα λεφτά για να γράψει και να σκηνοθετήσει την ταινία αλλά να του παραχωρηθούν τα δικαιώματα του merchandising. Οι υπεύθυνοι της Fox παραλίγο να κατουρηθούν από την χαρά τους γιατί τότε το merchandising ήταν ακόμα άγνωστο. 30 χρόνια μετά, η απόφαση αυτή της Fox θεωρείται ως η χειρότερη επιχειρηματική κίνηση στο σινεμά. Μπορεί από την μια να διαφωνώ με τις ξεδιάντροπες προσπάθειες του να βγάλει όσα μπορεί από το "Star Wars" αλλά από την άλλη δεν μπορώ να μην σέβομαι το όραμα και το ταλέντο του. Ετερον εκάτερον. Τέλος παρένθεσης.

Οτι και να γίνει όμως, αυτόν τον τύπο δεν του τον συγχωρώ

Αυτοί λοιπόν είναι οι λόγοι που ο George Lucas πούλησε την Lucasfilms. Αυτό όμως δεν εξηγά το δεύτερο κομμάτι της εξίσωσης, που είναι γιατί η Disney αγόρασε την εταιρεία. Και αν νομίζετε ότι δεν πήραν ρίσκο, θα έχετε μεγάλο άδικο και αυτό φαίνεται και από τον τρόπο ανακοίνωσης της συμφωνίας. Η επίσημη ανακοίνωση ήρθε την ημέρα που ο τυφώνας Σαντι αναμενόταν να χτυπήσει την Νέα Υόρκη, με αποτέλεσμα βεβαίως να θαφτεί στο πίσω μέρος των ειδήσεων. Η κυκλοφορια ειδήσεων την μέρα που υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό είναι προσφιλής τακτική από εταιρείες και πολιτικούς όταν θέλουν τα ΜΜΕ να μην δώσουν ιδιαίτερη σημασία σ' ένα γεγονός. Εάν τα στελέχη της Disney ήταν απολύτως βέβαιοι γι' αυτό που κάνουν θα το έβγαζαν έξω με μουσικες και πυροτεχνήματα, απλά και μόνο για να δώσουν ώθηση στη μετοχή της εταιρείας, κάτι που μεταφράζεται σε κάτι εκατοντάδες εκατομμυριάκια σε κέρδος από τις συναλλαγές στο χρηματιστήριο. Για την ιστορία να σας πω ότι η μετοχή της Disney έπεσε 1.2 μονάδες την μέρα μετά την ανακοίνωση, περισσότερο από όσο δικαιολογούσε ο τυφώνας.

Φαίνεται ότι θα καθυστερήσω λίγο να βάλω διαμαντένιες ζάντες. Ατιμη κενωνια...

Που μας φέρνει πίσω στο ερώτημα μας. Γιατί η Disney έδωσε τόσα λεφτά; Το δικαίωμα δημιουργίας μιας καινούργιας τριλογίας "Star Wars" και "Indiana Jones" δεν είναι αρκετό από μόνο του. Για να καλύψουν το κόστος αγοράς και οι τρεις ταινίες "Star Wars" πρέπει να έχουν επιτυχία ανάλογη του "Avengers" (κάτι εξαιρετικά δύσκολο) αλλά ακόμα κι έτσι αυτό δεν θα το ξέρουν πριν το 2019, όταν θα κυκλοφορήσει και η τρίτη ταινία. Ασε που δεν θα είναι σίγουρο αν είναι επιτυχία. Μόνο να σας πω εδώ για το "John Carter", μια από τις ταινίες που η Disney κυκλοφόρησε πέρσι, που είναι μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη αποτυχία στην ιστορία του σινεμά αφού έκανε 250 εκατομμύρια ζημιά στην εταιρεία.
Τα έσοδα από τις ταινίες είναι σίγουρα ένας από τους λόγους αλλά δεν είναι ο μοναδικός και σίγουρα δεν είναι ο πρώτιστος.
Ο κυριότερος λόγος είναι ο ίδιος που έκανε τον Lucas να μην δεχτεί αμοιβή σκηνοθέτη την πρώτη φορά που έφτιαξε το διαστημικό έπος. Merchandising rights.
Τα περισσότερα έσοδα της Disney έρχονται από τα θεματικά πάρκα Disneyworld και στοιχηματίζω τα γένια μου ότι αυτή την στιγμή οι μηχανικοί της κάθονται και σχεδιάζουν rides εκατομμυρίων εμπνευσμένα από το "Star Wars", τα οποία του χρόνου θα είναι τα πιο διάσημα στο πάρκο. KA-CHING! Αμα βάλουμε στο γλυκό και τα 150 μύρια ετησίως που το "Star Wars" εξακολουθεί να βγάζει ακόμα και σήμερα σε παιχνίδια, η εικόνα ξεκαθαρίζει ακόμα περισσότερο.
Η εξαγορά της Lucasfilms όμως έχει ακόμα ένα σοβαρό πλεονέκτημα για την Disney. Δεν έχουν πάρει μόνο τα δικαιώματα των ταινιών του George Lucas, αλλά και την εταιρεία δημιουργίας ειδικών εφέ μαζί με τους υπαλλήλους και την τεχνογνωσία. Η Lucasfilms είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος "παίχτης" στο πεδίο των εφέ για ταινίες, με τα σκήπτρα να ανήκουν στην εταιρεία του Peter Jackson (Lord of the Rings), Weta Digital. Η Weta είχε αναλάβει τα εφέ για το "Avengers", που ήταν κάπου μεταξύ του "awesome" και του "oh-my-God-this-is-EPIC"! Ως τέτοια όμως είμαι σίγουρος ότι στοίχισαν πολλά στην Disney. Με τρεις ταινίες "Star Wars" στα σκαριά, δύο "Pirates of the Carribean", τρεις "Indiana Jones" και ακόμα 9 της Marvel, η Disney αγόρασε δική της εταιρεία για τα εφέ, κατεβάζοντας σημαντικά το κόστος παραγωγής αφου πλέον δεν χρειάζεται εξωτερικούς συνεργάτες.

"That's my secret Cap. I'm always angry". Περίπου δύο δευτερόλεπτα πριν από την πιο awesome στιγμή στο σινεμά, EVER!

Για να είμαι όμως απολύτως ειλικρινής, δεν με πολυενδιαφέρει το οικονομικό μέλλον της Disney. Αν αποτύχουν αυτοί απλά θα πάρουν άλλοι την θέση τους για να διεκδικήσουν κομμάτι από την πίττα. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι το εξής: Αυτή την στιγμή που εσείς διαβάζετε αυτές τις γραμμές, σ' ένα conference room στο αρχηγείο της Disney κάθονται μερικοί από τους πιο ταλαντούχους δημιουργούς της εποχής μας και αφιερώνουν τον χρόνο τους στο να δώσουν στο κόσμο την καλύτερη ταινία "Star Wars" που έγινε μέχρι σήμερα! Και στο τέλος της ημέρας, αυτό είναι που θέλουμε όλοι μας. Θέλω το "Star Wars" να αποκτήσει καινούργια πνοή, καινούργιους φαν και θέλω να νιώσω την ίδια μαγεία που ένιωσα στα 7 μου. Και σε αντίθεση με τον George Lucas, που πιστεύω ποτέ του δεν αντιλήφθηκε ακριβώς την επίδραση που έχει το "Star Wars" στον κόσμο, όλοι εκείνοι οι δημιουργοί μεγάλωσαν με τους ήρωες του διαστημικού επούς και τους έχουν στην καρδιά τους. Οταν συνδυάσουμε την αγάπη τους για τις ταινίες με το ταλέντο τους και τα εκατοντάδες εκατομμύρια που θα δώσει η Disney στη παραγωγή, πιστεύω ότι θα ξεκινήσει μια καινούργια εποχή. Γεμάτη ήρωες, επικές μάχες, lightsabers και όλη την μαγεία που μπορεί να έχει μια ταινία για να σε ταξιδέψει σ' ένα γαλαξία far far away! Σας αφήνω με τον μοναδικό John Williams, δημιουργό της μουσικής του "Star Wars" και την φιλαρμονική της Βοστόνης.



Σας ευχαριστώ που με αφήσατε να σας διασκεδάσω και θα τα πούμε την επόμενη φορά!

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Οταν οι "Αθλιοι" τραγουδούν: Μια ματιά στους πρωταγωνιστές

"To love another person is to see the face the God"


Victor Hugo - "Les Miserables"


Η μεταφορά του πιο πετυχημένου musical όλων των εποχών  στην μεγάλη οθόνη ( το "Les Miserables" παίζει ανελλειπώς τα τελευταία 27 χρόνια)  είναι ένα από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά γεγονότα της χρονιάς. Δια της σκηνοθετικής ματιάς του βραβευμένου με Οσκαρ Tom Hooper (The King's Speech) και με απαστράπτον καστ, οι "Αθλιοι" των Boubil και Schoenberg θα πάρουν μια πνοή ζωής και για τρεις τουλάχιστον ώρες θα μας βυθίσουν στον κόσμο τους, την Γαλλία λίγο πριν την επανάσταση του Ιούνη του 1832. Δείτε το trailer για να μπείτε στο πνεύμα!



To "Les Miserables" έχει μια μοναδική καινοτομία ως προς τον τρόπο που γυρίστηκε. Οι φωνές των ηθοποιών δεν θα περαστούν μετά σε στούντιο, αλλά ηχογραφήκαν την ώρα που έπαιζαν την σκηνή. Είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται κάτι τέτοιο και ο Tom Hooper έχει πάρει σοβαρό ρίσκο εδώ, καθώς η μισή επιτυχία του έργου θα κριθεί στο κατά πόσον οι ηθοποιοί που επέλεξε θα καταφέρουν να ανταποκριθούν στις ομολογουμένως μεγάλες ανάγκες των ρόλων τους. To trailer φαίνεται να τον δικαιώνει αλλά νομίζω είναι καλύτερα να μάθουμε από πρώτο χέρι τις τραγουδιστικές ικανότητες των πρωταγωνιστών!

 Hugh Jackman- Jean Valjean

O πρωταγωνιστής του έπους του Hugo, o Jean Valjean (Γιάννης Αγιάννης στην ελληνική μετάφραση) είναι ο άνθρωπος που πέρασε 20 χρόνια στη φυλακή επειδή έκλεψε ένα κομμάτι ψωμί, εμπειρία που τον έκανε κυνικό, μοχθηρό και αδίστακτο. Οταν όμως ένας ιερέας του δείξει καλοσύνη, ο Valjean μετανοεί για όσα έκανε και περνά την υπόλοιπη του ζωή φροντίζοντας την θετή του κόρη Cosette (Τιτίκα στην ελληνική μετάφραση).

Για τον Hugh Jackman το musical είναι τόσο άγνωστο όσο το "Κεφάλαιο" του Μαρξ για τον Πρόεδρο.
Ο αγαπημένος ηθοποιός ξεκίνησε την καριέρα του από το μουσικό θέατρο, αφού έγινε γνωστός μετά τον πρωταγωνιστίκό ρόλο του στο "Oklahoma!"όταν η παράσταση ήρθε στο West End από την Αυστραλία.
Για τον ρόλο μάλιστα ήταν και υποψήφιος στην κατηγορία "Καλύτερος Αντρικός ρόλος" των βραβείων Olivier (βραβεία που απονέμονται για θεατρικές παραστάσεις). Το να πούμε ότι ο Jackman εδώ είναι "σαν το σπίτι του" είναι το ελάχιστο αφού ο άνθρωπος έχει και πείρα από την μεταφορά musical στο σινεμά ("Oklahoma!").
O Tom Hooper εδώ δεν μπορούσε να κάνει καλύτερο casting και η επιτυχία του είναι εγγυημένη. Μην με εμπιστευτείτε εμένα όμως. Δείτε το και μόνοι σας. Ακούστε τον Jackman να τραγουδά το "Oh what a beautiful mornin'", φυσικά από το "Oklahoma!".




Anne Hathaway - Fantine


Η τραγική ηρωίδα του βιβλίου, η Fantine (Φαντινά στην ελληνική μετάφραση) είναι η άτυχη γυναίκα που εκδιώχνεται από την δουλειά της στην αρχή του έργου και αναγκάζεται να γίνει πόρνη και να πουλήσει τα μαλλιά της για να ζήσει η ίδια και η κόρη της. Το σόλο της Fantine "Ι dreamed a dream", ένα θλιμμένο μοιρολόι για την κατάντια της ζωής της, είναι ίσως το γνωστότερο από τα τραγούδια του musical.

Οσο για το αν θα καταφέρει η Anne Hathaway να την μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη; Επιτρέψτε μου να απαντήσω στην ερώτηση με ερώτηση. Υπάρχει άραγε τέλος στο ταλέντο αυτής της γυναίκας; Οταν πρωτοεμφανίστηκε την αντιπάθησα ιδιαίτερα, (πρωταγωνιστούσε σε κάτι γλυκανάλατες παπαρίτσες της Disney) αλλά έκτοτε έχω αναθεωρήσει 100% και πλέον είναι η αγαπημένη μου ηθοποιός. Αν και η φωνή της σε καμία περίπτωση δεν φτάνει τις νότες που χτυπούν οι τραγουδίστριες στο Broadway και το West End, το υποκριτικό της ταλέντο φτάνει και περισσεύει για να καλύψει την διαφορά. Η σπαραξικάρδια εκτέλεση του "I dreamed a dream" στο trailer της ταινίας είναι πραγματικά ανατριχιαστική και το τραγουδιστικό της ταλέντο δεν είναι καθόλου αμελητέο. Ακούστε την να τραγουδά σε τελετή προς τιμή της Meryl Streep.



H επιτυχία της σίγουρη και το μόνο που μένει να μάθουμε είναι κατά πόσον θα είναι υποψήφια για όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου ή Β', αφού ο ολικός της χρόνος επί της οθόνης είναι περιορισμένος.

Russel Crowe - Javert

Η νέμεση του Valjean, ο άτεγκτος αστυνόμος Javert (Ιαβέρης στην ελληνική μετάφραση) τον καταδιώκει ανελέητα σ' όλη του την ζωή. Ο Javert ήταν ο επιστάτης του Valjean στη φυλακή και όταν ο δεύτερος εξαφανίζεται παραβιάζοντας την αναστολή του, ο Javert κάνει σκοπό της ζωής του να φέρει τον φυγά ξανά στη φυλακή.

Εδώ είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Προσωπικά, δεν θα μπορούσα να σκεφτώ κανένα καλύτερο φυσιογνωμικά για να ενσαρκώσει τον Javert αλλά εδώ υπάρχει και το στοιχείο του τραγουδιού. Μπορεί λοιπόν ο τραχύς Russel Crowe να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων; Δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα όταν τον άκουσα στο trailer αλλά ελπίζω ότι τα πράγματα θα είναι καλύτερα στην ταινία. Στα συν το γεγονός ότι ο ρόλος του Javert είναι για βαρύτονο και το απόσπασμα στο trailer τον θέλει να ανεβαίνει πιο ψηλά. Ο Crowe δεν είναι άγνωστος στο τραγούδι, αφού είναι επικεφαλής της δικής του μπάντας "The Ordinary Fear of God", με πωλήσεις σε Αυστραλία Αγγλία και Αμερική. Η μουσική είναι το πάθος του Russel Crowe και συνθέτει, τραγουδά και παίζει ανελλειπώς από το 1985. Ακούστε τον εδώ να τραγουδά στα AFI Awards του 2005 το "Testify".



Amanda Seyfried - Cosette 

Οπως έγραψα και πιο πάνω, η Cosette είναι η κόρη της Fantine, που αναλαμβάνει να φροντίσει ο Valjean. Στο έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά όταν είναι εφτά χρονών αλλά ο ρόλος της κυρίως έχει να κάνει με την ζωή της 10 χρόνια μετά. Η Cosette δεν γνωρίζει ποιά είναι η μητέρα της ούτε και το παρελθόν του θετού της πατέρα. Οταν πηγαίνει στο Παρίσι μαζί με τον Valjean γνωρίζει και ερωτεύεται παράφορά τον φοιτητή Marius.

H Amanda Seyfried είναι επίσης γνώστης των musical, έχοντας πρωταγωνιστήσει στο "Mamma Mia!" μαζί με την Meryl Streep.
Η χαριτωμένη σταρ του "Big Love" μοιάζει γεννημένη για τον ρόλο της Cosette. Ακόμα ένα πετυχημένο casting από τον Tom Hooper και την παρέα του. Ακούστε την εδώ να τραγουδά το "Gimme Gimme Gimme" των ABBA για το "Mamma Mia!"




Eddie Redmayne - Marius

O ιδεαλιστής φοιτητής, αποκομμένος από την οικογένεια του λόγω των δημοκρατικών του πεποιθήσεων, ανήκει στον πυρήνα των φοιτητών που ξεσηκώνονται ενάντια στο τυραννικό καθεστώς. Ο Marius γνωρίζει όμως τον έρωτα στην πιο ακατάλληλη στιγμή, λίγες ώρες πριν να πάει στα οδοφράγματα που έστησαν οι φοιτητές στους δρόμους και στον (κατά τα φαινόμενα) βέβαιο θάνατο.

O Eddie Redmayne έκανε το breakthrough του στην ταινία "My Week With Marilyn" και συνεχίζει ακάθεκτος. Ο ρόλος του νεαρού φοιτητή Marius του ταιριάζει και το ταλέντο του στο τραγούδι είναι, ελλείψει καλύτερης λέξης, εκπληκτικό. Ο νεαρός ηθοποιός έχει ήδη βραβευτεί με Tony Award για τον ρόλο του στο musical "Red" μαζί με τον Alfred Molina και έχει ένα σόλο που λιώνει πέτρες. Ακούστε τον εδώ να τραγουδά μαζί με την χορωδία του Eton College τον θρησκευτικό ύμνο "God is with Us". To σόλο στο 01:07





Aaron Tveit - Enjolras


O Enjolras (Ενζολρας στην ελληνική μετάφραση) είναι ο ηγέτης της επανάστασης των φοιτητών, ιδεολόγος και παθιασμένος στον αγώνα υπερ των αδυνάτων. Ο Enjolras ταμπουρώνεται με τους υπόλοιπους φοιτητές στα οδοφράγματα και περιμένει τον λαό του Παρισιού να έρθει μαζί τους.

Τον Aaron Tveit μπορεί να τον ξέρετε από το πέρασμα του σε "Gossip Girl" και "Ugly Betty" αλλά εκείνο που δεν ξέρετε είναι ότι παρά το νεαρό της ηλικίας του είναι βετεράνος του μουσικού θεάτρου. Ξεκίνησε την καριέρα του από το πασίγνωστο "Rent" και πιο πρόσφατα κέρδισε βραβείο για την ερμηνεία του στην μεταφορά του "Catch me if you can" στο Broadway. Τα μουσικά του διαπιστευτήρια είναι όπως βλέπετε αδιαμφισβήτητα και μένει να δούμε την ερμηνεία του στο ρόλο του φλογερού επαναστάτη. Δείτε εδώ να τραγουδά το γνωστό "Οne Song Glory" που είναι βεβαίως από το "Rent". Να σας πω ότι η συγκεκριμένη παράσταση ήταν υπό την σκηνοθεσία του τιτανοτεράστιου Neil Patrick Harris.




Sasha Baron Cohen - Mr. Thernadier


O πανδοχέας Thernadier (Θερναδιέρος στην ελληνική μετάφραση) που μαζί με την γυναίκα του φιλοξενούν την Cosette στην αρχή του έργου. Απληστος, καιροσκόπος και ποταπός, ο Thernadier μαζί με την γυναίκα του εγκαταλείπουν το πανδοχείο τελικά και έρχονται στο Παρίσι για να ηγηθούν συμμορίας.

Το casting του Sasha Baron Cohen είναι τίποτα λιγότερο από ιδιοφυές. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους χαρακτήρες, οι Thernadiers λειτουργούν και σαν comic relief στο έργο και ποιός καλύτερος κωμικός και τραγουδιστής από τον Sasha για να ενσαρκώσει τον διεφθαρμένο πανδοχέα;
Το ταλέντο του Sasha βεβαίως είναι γνωστό  από την συμμετοχή του σ' άλλες ταινίες με παρόμοιο περιεχόμενο, όπως το "Sweeney Todd" του Tim Burton. Δείτε τον εδώ μαζί με τον Johnny Depp, στη σκηνή με τον διαγωνισμό ξυρίσματος στην ταινία. Εν τω μεταξύ, συνηθίστε τον Sasha σε ρόλους που απαιτούν τραγούδι, καθώς αναμένεται να ενσαρκώσει τον Freddy Mercury στην μεγάλη οθόνη.



Mrs. Thernadier - Helena Bonham Carter

Η γυναίκα του άπληστου Thernadier είναι η γυναικεία έκδοση του άντρα της. Ακολουθεί τον Thernadier στο Παρίσι και στην αρχή του έργου την βλέπουμε να είναι ιδιαίτερα σκληρή με την μικρή Cosette.

Η Ηelena Bonahm Carter ήταν φυσική επιλογή για τον ρόλο, αν και ομολογώ ότι δεν περίμενα μια ηθοποιός του δικού της βεληνεκούς να δεχτεί να παίξει ένα τόσο μικρό ρόλο σε ταινία. Οπως και να 'χει, είπε το "ναι" και είναι κέρδος για όλους μας. Η μούσα και σύντροφος του Tim Burton δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα συναντηθεί με τον Cohen, αφού πρωταγωνίστησε ως Mrs Lovett στην μεταφορά του musical "Sweeney Todd" στην μεγάλη οθόνη. Δείτε την εδώ να τραγουδά το "The Worst Pies in London" από την ταινία.






Samantha Barks - Eponine

Ακόμα μια τραγική ηρωίδα στο έργο. Η Eponine είναι η κόρη των Thernadiers αλλά έπεσε πολύ μακριά από το οικογενειακό δέντρο. Γενναία και καπάτσα, η Eponine είναι ερωτευμένη με τον Marius αλλά παρά αυτό το γεγονός, κάνει ότι μπορεί για να τον φέρει σ' επαφή με την Cosette. Η Eponine αποφασίζει να παραταχθεί κι αυτή με τους φοιτητές στα οδοφράγματα ασχέτως του κινδύνου, φτάνει να είναι κοντά στον Marius.

H Samantha Barks είναι η πλέον κατάλληλη για τον ρόλο της Eponine, για τον μοναδικό λόγο ότι είναι δικός της! Η Barks έπαιξε την Eponine στο West End ενώ επιλέχθηκε και για την παράσταση των 25χρονων του musical. Μένει να δούμε εάν η υποκριτική της ικανότητα φτάνει την ομολογουμένως εκπληκτική φωνή της. Δείτε την εδώ να τραγουδά το τραγούδι-σήμα κατατεθεν της Eponine, "On my Own"




Αυτοί είναι λοιπόν οι κυριότεροι πρωταγωνιστές της ταινίας! Το έργο έχει ιδιαίτερα ενθαρρυντικές πρώτες κριτικές από τα test audiences και περιμένουμε πως και πως να έρθει Κύπρο! Υπομονή ως τις 25 Δεκεμβρίου για το παγκόσμιο release. Μέχρι τότε σας αφήνω με το αγαπημένο μου τραγούδι από το musical, που κλείνει την πρώτη πράξη. Μια υπόσχεση για ένα καλύτερο αύριο, από την συναυλία για τα 25χρονα του "Les Miserables".





Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Σ' ένα παράλληλο σύμπαν: 5 φινάλε ταινιών που δεν είδες ποτέ!

Θέλω να ξεκινήσω κάπως διαφορετικά σήμερα, με μια μικρή νοητική άσκηση για όλους εσάς εκεί έξω. Θέλω να κοιτάξετε την πιο κοντινή σας πόρτα και να με φανταστείτε να μπαίνω σε slow motion, φορώντας ένα κοστούμι Armani, μαύρα παπούτσια και μαύρο γυαλί ενώ παίζει αυτό το τραγούδι.


"Γιατί να το κάνω;", σας νιώθω να ρωτάτε. No reason. Απλά θέλω ο κόσμος να με φαντάζεται ΤΟΣΟ cool. 

Στο θέμα μας τώρα. Το σινεμά σήμερα είναι περισσότερο επιστήμη παρά τέχνη. Ασχέτως του πόσο εκκεντρικοί είναι οι δημιουργοί, όλες οι παραγωγές θα είχαν επίπεδο κυπριακής τηλεόρασης αν δεν είχαν τα λεφτά για να τους στηρίξουν. Χρείαζονται δεκάδες και εκατοντάδες εκατομμύρια για να γίνει μια καλή παραγωγή και δεν νομίζω να ξενίζει κανέναν το γεγονός ότι αυτοί που τα ρισκάρουν θέλουν να είναι απολύτως ενήμεροι για το πως πάει η επένδυση τους. Δίνουν έγκριση για το σενάριο, την παραγωγή και το καστ, ενώ ελέγχουν και όλες τις σκηνές για να είναι βέβαιοι ότι η ταινία θα αρέσει στο κόσμο. Ισως το πιο σημαντικό τεσ είναι με ιδιωτική παράσταση για ένα focus group, που κάνουν μετά την ολοκλήρωση της ταινίας. Δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο για σκηνοθέτες να ξαναγυρίζουν ολόκληρα κομμάτια από την ταινία τους, επειδή η αντίδραση του test audience ήταν πολύ αρνητική (όπως έγινε στη περίπτωση του "John Carter"). Εκείνο όμως που αλλάζει τις περισσότερες φορές είναι το φινάλε. Το αρχικό όραμα του σκηνοθέτη θυσιάζεται για να ικανοποιηθούν οι σινεφίλ που έχουν συγκεκριμένες προτιμήσεις για τα έργα που βλέπουν στο σινεμά. Τα "alternative endings" δεν πάνε όμως χαμένα αφού μένουν συνήθως στην DVD έκδοση της ταινίας.
Σήμερα θα σας παρουσιάσω 5 blockbuster ταινίες που είχαν ακριβώς αυτή την κατάληξη και θα αφήσω εσάς να κρίνετε ποιό φινάλε είναι το καλύτερο!


"I Am Legend": O Will Smith γλιτώνει από τους βρικόλακες





Στο μετα-αποκαλυπτικό blockbuster του Francis Lawrence, ο Will Smith υποδύεται τον γιατρό Robert Neville που είναι ο τελευταίος επιζών μετά που ένας ιός ξεκλήρισε την ανθρωπότητα. Ολοι οι μολυσμένοι έχουν μετατραπεί σ' ένα είδος βρικόλακα που πεθαίνει με το φως του ήλιου και βγαίνουν μόνο τα βράδια σε αναζήτηση τροφής. Ο Neville περνά τις μέρες του σκοτώνοντας βρικόλακες και προσπαθόντας να ανακαλύψει μια θεραπεία για την μολυσματική ασθένεια. Προς αυτή την κατεύθυνση συλλαμβάνει και πειραματίζεται πάνω μια γυναίκα-βρικόλακα, η οποία φαίνεται αρχικά να ανταποκρίνεται στη θεραπεία. Ο Neville στη συνέχεια γνωρίζει δύο άλλους επιζώντες, μια γυναίκα ονόματι Ruth και ένα αγόρι τον Ethan, οι οποίοι όμως εν αγνοία τους οδηγούν τους βρικόλακες στο μέχρι τότε κρυμμένο σπίτι του γιατρού. 


"Φάγαμε επίσης όλη τη νουτέλλα και βουλώσαμε την τουαλέτα. Σορριιιιιιιι!"

Στη κλιμάκωση της μάχης που ακολουθεί, ο Neville θυσιάζει τον εαυτό του ανατινάζοντας το δωμάτιο που βρίσκεται με μια χειροβομβίδα (σκοτώνοντας έτσι τον αρχηγό των βρικολάκων), με σκοπό να γλιτώσει τον Ethan και την Ruth στους οποίους έδωσε ένα φιαλίδιο με την θεραπεία για τον ιό. Το αγόρι και η γυναίκα συνεχίζουν το ταξίδι τους βόρεια, όπου βρίσκουν μια αποικία ελεύθερη από τον ιό και παραδίδουν την κληρονομιά του Neville, το αντίδοτο που θα τους βοηθήσει να ξαναφτιάξουν τον πλανήτη.

Σ' ένα παράλληλο σύμπαν όμως...

Ο Neville συμφιλιώνεται με τους βρικόλακες, αναγνωρίζει ότι έχουν ακόμα ανθρωπιά μέσα τους, σταματά να ψάχνει για θεραπεία και δραπετεύει από την Νέα Υόρκη μαζί με την Ruth και τον Ethan. Αυτό ήταν και το πραγματικό τέλος της ταινίας, όμως το test audience το βρήκε πολύ καταθλιπτικό με αποτέλεσμα να ξαναγυριστεί η σκηνή με διαφορετικό τέλος. Το ενναλακτικό τέλος βρίσκεται στα special features του DVD. Δείτε το και κρίνετε μόνοι σας.


Αυτό το φινάλε είναι πιο κοντά στο βιβλίο του Richard Matheson στο οποίο βασίστηκε η ταινία. Στο βιβλίο η Ruth δεν επέζησε αλλά έγινε βρικόλακας και καταφέρνει να ξεγελάσει τον Neville και να τον συλλάβει. Στη φυλακή του εξηγεί ότι κάποιοι από τους βρικόλακες έχουν εξελιχθεί πέραν των τεράτων που ήταν αρχικά και θέλουν να φτιάξουν μια καινούργια κοινωνία αλλά και ότι ο Neville έχει σκοτώσει τον άντρα της. Η Ruth αποκαλύπτει στον Neville ότι το Ανώτατο Συμβούλιο των βρικολάκων αποφάσισε την εκτέλεση του ως τιμωρία για τους βρικόλακες που σκότωσε και του δίνει μια χούφτα χάπια για να αυτοκτονήσει, γλιτώνοντας έτσι τον πόνο. Ο Neville αντιλαμβάνεται ότι οι βρικόλακες θα είναι οι καινούργιοι "άνθρωποι" και ο ίδιος είναι ένα τέρας του παρελθόντος. Ζητά από την Ruth να μην αφήσει την νέα κοινωνία να γίνει "άκαρδη" και αυτοκτονεί. Αυτές είναι οι τελευταίες γραμμές του βιβλίου, που εξηγούν και τον τίτλο: 

"A coughing chuckle filled his throat. He turned and leaned against the wall while he swallowed the pills. Full circle, he thought while the final lethargy crept into his limbs. Full circle. A new terror born in death, a new superstition entering the unassailable fortress of forever. I am legend."



"Rambo: First Blood": O Rambo αυτοκτονεί




Στην ταινία που έκανε τον Sylvester Stallone τον action hero που έγινε στη συνέχεια, ο John Rambo είναι μια κινούμενη μηχανή θανάτου, full εξοπλισμένη με οδοντωτά μαχαίρια, δύο πολυβόλα, ένα ατελείωτο απόθεμα από σφαίρες και περισσότερα νεύρα από γυναικείο τυρανόσαυρο σε περίοδο. 


Θα έλεγε κανείς ότι είναι αδύνατο να βρω φωτό. Θα είχε λάθος. Welcome to the Internet


O John Rambo λοιπόν είναι ένας βασανισμένος ήρωας του πολέμου του Βιετνάμ που επιστρέφει στην πατρίδα. Ενώ περιπλανιέται στην εξοχή πετυχαίνει ένα σερίφη σε μια μικρή πόλη που έχει σοβαρή αδιαφορία για την σωματική του ακεραιότητα και αποφασίζει ότι είναι καλή ιδέα να παίξει τον μάγκα σ' ένα τύπο που μοιάζει να δραπέτευσε από ψυχιατρική κλινική αφού σκότωσε τους φύλακες. 


Ο Rambo παθαίνει την χειρότερη περίπτωση PTSD ever και παίρνει τα βουνά για να ξεπαστρέψει ολόκληρο το αστυνομικό τμήμα της πόλης. Στο τέλος της ταινίας ο Rambo βρίσκει τον σερίφη αλλά την ώρα που ετοιμάζεται να τον σκοτώσει, μπουκάρει μέσα ο παλιός διοικητής του από το Βιετνάμ ( συνταγματάρχης Trauman) και καταφέρνει να τον μεταπείσει. Ο Rambo  παθαίνει κλονισμό και διηγείται στον Trauman τα πόσα φρικιαστικά πέρασε στον πόλεμο και στο τέλος πείθεται να αφήσει τα όπλα και να αναζητήσει ψυχιατρική βοήθεια.

Σ' ένα παράλληλο σύμπαν όμως...

Ο Rambo αυτοκτονεί με το όπλο του Trauman. Μην μπορώντας να αντέξει την προοπτική μιας ζωής με τις αναμνήσεις που έχει από τον πόλεμο, ο Rambo παίρνει το περίστροφο του συνταγματάρχη και του ζητά να τον σκοτώσει γιατι "αυτός τον έφτιαξε". Ο Trauman διστάζει αλλά ο Rambo πατά την σκανδάλη και πεθαίνει πυροβολημένος στην κοιλιά.




 Απείρως πιο σπουδαίο τέλος αλλά απέκλειε το ενδεχόμενο για sequel έτσι αποφασίστηκε  όπως ο Rambo επιζήσει.
Θέλετε να μάθετε κάτι φοβερά αστείο; Το Rambo 3 είναι αφιερωμένο στους Ταλιμπάν (συνεργάζονταν με τον Rambo στη ταινία), τους οποίους οι παραγωγοί ονομάζουν ως "τον ηρωικό λαό του Αφγανιστάν"! True story!


"Ι'm sure this wont  be seen as morbidly ironic 30 years from now"


"The Abyss": Οι εξωγήινοι κάνουν όλο τον πλανήτη να κλάσει μέντες



Πριν ο James Cameron αποφασίσει να κάνει μια ταινία για το τραγούδι της Celine Dion και να μεταφέρει την πλοκή του "Dances-With-Wolves" στο διάστημα, έφτιαξε ένα αντιπολεμικό έπος για την κατανόηση, την συνεργασία, την ανοχή και θαλάσσιους εξωγήινους. 


Και φαλλικούς συμβολισμούς
Το "The Abyss" κυκλοφόρησε το 1989 και διηγείται την ιστορία ενός επιστάτη πετρελαϊκής πλατφόρμας εγκλωβισμένου ανάμεσα σε Αμερικάνους και Σοβιετικούς, που προσπαθούν να επανακτήσουν πυρηνικές κεφαλές από ένα βυθισμένο υποβρύχιο στον ωκεανό. Ο Bud (Ed Harris) ηγείται αποστολής που αναλαμβάνει την ανάκτηση αλλά στην πορεία ανακαλύπτει ότι στον βυθό της θάλασσας βρίσκονται εξωγήινοι. Οταν μια πυρηνική κεφαλή ενεργοποιείται κατά λάθος και ο μοναδικός που μπορεί να την αφοπλίσει δεν είναι σε θέση να καταδυθεί, ο Bud προσφέρεται εθελοντικά για να γλιτώσει την καταστροφή. Ο Bud επιτυγχάνει την αποστολή του αλλά δεν του μένει αρκετός χρόνος για να βγει στην επιφάνεια. Χρησιμοποιώντας ένα keypad στην στολή του, ο Bud αποχαιρετά την γυναίκα του και ετοιμάζεται να πεθάνει. Οι εξωγήινοι συγκινούνται από την αυτοθυσία του Bud και τον σώζουν, αναδυόμενοι μαζί του για να αποκαλύψουν σ' όλο τον κόσμο την ύπαρξη τους. Οι εξωγήινοι ζητούν από τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις πολεμοχαρείς αντιλήψεις τους και ζουν όλοι καλά και εμείς καλύτερα.

Σ' ένα παράλληλο σύμπαν όμως...

Οι εξωγήινοι είναι bad-ass και they fuckin' mean business. Αντι να δηλώσουν την παντοδυναμία τους σώζοντας τον Ed Harris και ανακοινώντας την ύπαρξη τους στο κόσμο, οι εξωγήινοι στέλνουν πανίσχυρα τσουνάμι σε όλες τις παραλιακές πόλεις και είναι έτοιμοι να αφανίσουν τον πλανήτη. Σε μια σκηνή που κόπηκε από την ταινία, οι εξωγήινοι δείχνουν στον Bud μέσω μιας οθόνης όλα τα κακά που έκαναν οι άνθρωποι για να του εξηγήσουν ότι δεν υπάρχει άλλη σωτηρία από την καταστροφή. O Bud καταφέρνει να τους μεταπείσει και στο τέλος οι εξωγήινοι αποσύρουν τα γιγάντια κύματα και δίνουν στην ανθρωπότητα μια δεύτερη ευκαιρία.



Η σκηνή συμπεριλαμβάνεται στα special features του DVD της ταινίας. Ο λόγος που ο Cameron αποφάσισε να την κόψει αφορούσε αποκλειστικά την διάρκεια. Ο σκηνοθέτης αφαίρεσε ένα ολόκληρο sub plot, στο οποίο αμερικάνοι και σοβιετικοί στρατιωτικοί απειλούσαν ο ένας τον άλλο με πόλεμο έτσι η τελική σκηνή δεν θα έβγαζε πολύ νόημα. Το έργο διαρκεί σχεδόν δυόμισι ώρες και το extended edition φτάνει τις τρεις.



"28 Days Later": O Jim πεθαίνει






Το 'χουν φαίνεται οι μετα-αποκαλυπτικές ταινίες να μην ολοκληρώνονται όπως θέλει ο σκηνοθέτης. Σ' αυτό το βρετανικό horror που σκηνοθετεί ο Danny Boyle, o Jim (Cilian Murphy) ξυπνά σ' ένα εγκατατελειμμένο νοσοκομείο για να ανακαλύψει ότι ο πλανήτης έχει καταστραφεί λόγω ενός ιού που μετατρέπει τους ανθρώπους σε αιμοδιψή τέρατα (where he get that idea, I wonder). O Jim σύντομα ενώνει τις δυνάμεις του με μια γυναίκα (Selena) και ένα κορίτσι (Hannah) και μαζί προσπαθούν να επιβιώσουν τον εφιάλτη. Μετά από πολλές περιπέτειες, ο Jim καταλήγει πυροβολημένος σ' ένα νοσοκομείο ενώ οι δύο γυναίκες προσπαθούν να τον σώσουν. Η δράση μεταφέρεται σ' ένα μελλοντικό χρονικό σημείο, όπου ο Jim έζησε από την εγχείρηση και καταφέρνει να διασωθεί μαζί με τις δυο γυναίκες. The End.

Σ' ένα παράλληλο σύμπαν...

O Jim δεν επιβιώνει από την εγχείρηση και οι δύο γυναίκες φεύγουν μαζί προς το άγνωστο. Αυτό ήταν και το "πραγματικό" τέλος της ταινίας σύμφωνα με τον σκηνοθέτη και τον σεναριογράφο.



O Boyle σε συνέντευξη του είπε ότι έτσι ήθελε ο χαρακτήρας να τελειώσει την ταινία, φεύγοντας όπως εμφανίστηκε. Μόνος, σ' ένα κρεβάτι ενός άδειου νοσοκομείου. Η κάπως πεσιμιστική προσέγγιση όμως δεν άρεσε καθόλου στο test audience έτσι ο Boyle αναγκάστηκε να προσθέσει το χαρούμενο τέλος.

Σ' ένα άλλο παράλληλο σύμπαν...

Ο Jim θυσιάζεται για να σώσει τον πατέρα της Hannah. Στην ταινία η Hannah εμφανίζεται μαζί με τον πατέρα της, Frank που στην πορεία μολύνεται με τον ιό. Οι τρεις τους καταφέρνουν να ελέγξουν τον Frank και ανακαλύπτουν ότι ο στρατός έχει κλεισμένο σ΄ένα δωμάτιο έναν επιστήμονα που γνωρίζει την θεραπεία για τον ιό. Η Hannah πείθει τον επιστήμονα να τους αποκαλύψει το μυστικό για να σώσει τον πατέρα της, που δεν είναι άλλο από την ολοκληρωτική μετάγγιση αίματος. Ο Jim είναι ο μοναδικός συμβατός δότης έτσι αποφασίζει να θυσιαστεί για να σώσει τον πατέρα της μικρής. Αυτό το τέλος αλλάζει ουσιαστικά το δεύτερο μισό της ταινίας και δεν γυρίστηκε ποτέ. Ο Boyle εξήγησε ότι η "θεραπεία" ήταν εντελώς γελοία έτσι εγκατέλειψε την ιδέα. Αυτό το τέλος όμως έφτασε μέχρι το storyboarding και συμπεριλαμβάνεται στα special features του DVD με voice over από τους ηθοποιούς.








Titanic: H Rose είναι μια εγωιστική σκατόγρια 





Νομίζω δεν υπάρχει λόγος να γράψω την πλοκή της ταινίας. Εάν δεν είδες το "Titanic" μέχρι σήμερα πρέπει να έμενες μέσα σε σπηλιά τα τελευταία 20 χρόνια. Σ' αυτή την περίπτωση, καλωσόρισες στον 22ο αιώνα, όπου οι πολιτικοί παίζουν σε ριάλιτι και η Apple βρήκε τρόπο να πουλά το ίδιο προϊόν κάθε χρόνο σε μεγαλύτερη τιμή.

"Βάλε την Apple και την Πραξούλα στο ίδιο αστείο, κάνοντας παράλληλα σχόλιο για τον καταναλωτισμό"


Στο φινάλε του έργου η ηλικιωμένη Rose τελειώνει την διήγηση της και πετά στον ωκεανό ένα περιδέραιο, αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων, κλείνοντας έτσι τον κύκλο της ερωτικής της ιστορίας με τον Jack. Ο αρχηγός της αποστολής, Brock Lovett ( Bill Paxton) θρηνεί την αποτυχία της αποστολής που κόστισε στον ίδιο και το πλήρωμα τις οικονομίες τους και φιλοσοφεί για την ουσία της αγάπης. Δεν ήξερε όμως η καημένη η Rose ότι ο Lovett θυσίασε τα πάντα για να βρει το περιδέραιο όμως έτσι; Αν το ήξερε σίγουρα θα του το έδινε, παρά να το πετάξει στο βυθό της θάλασσας και να καταδικάσει όλους σε οικονομική καταστροφή, έτσι;

Θέλω να πω, δεν θα ήταν τόσο αναίσθητη ώστε να αφήσει τον γκόμενο της να πεθάνει ενώ η σχεδία  της έφτανε για δύο, έτσι;
Σ' ένα παράλληλο σύμπαν...

Την ώρα που η Rose ετοιμάζεται να πετάξει το περιδέραιο στη θάλασσα, ο Lovett την βλέπει και νομίζοντας ότι πάει για να αυτοκτονήσει τρέχει μαζί με το υπόλοιπο πλήρωμα να την σώσουν. Εκπληκτοι την βλέπουν να κρατά τον θησαυρό που υποθήκευσαν όλη την περιουσία τους να βρουν και μένουν με το στόμα ανοιχτό όταν ακούν ότι θέλει να το κάνει τροφή για ψάρια. Ο Lovett της εξηγεί ότι έκαναν τα πάντα για να το βρούν και της ζητά να του δώσει. Η Rose αρνείται, λέει στον Lovett "τα παπάρια μου θα πάρεις", μεταμορφώνεται σε νυχτερίδα και εξαφανίζεται στον νυχτερινό ουρανό.

Ok, I made some of it up but still. Bitch

To φινάλε αυτό είναι τόσο κακό, που ακυρώνει πραγματικά όλη την ταινία. Δείτε το και μόνοι σας.


Σε συνέντευξη του ο Cameron είπε ότι ο λόγος που έκοψε την σκηνή ήταν επειδή δεν ήθελε να προσθέσει ακόμα 5 λεπτά διάλογο σε μια ήδη τεράστια ταινία. Εγώ από την άλλη πιστεύω ότι ενώ καθόταν στο editing room πέρασε η επήρρεια του LSD και βλέποντας πόσο χάλια ήταν αναφώνησε "The FUCK is that?! Christ! That's fucking awful!" και το έκοψε.

Μικρό trivia: Η ζωγραφιά της Rose έγινε στην πραγματικότητα από τον Cameron


Αυτά είχα για σας σήμερα! Ευχαριστώ που με αφήσατε να σας διασκεδάσω και θα τα πούμε την επόμενη φορά!




Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

"My life as a videogame", ένα project που χρειάζεται την βοήθεια σας!

Το είπα πολλές φορές ότι είμαι υπέρ της προώθησης νέων/άγνωστων ταλέντων που δεν έχουν τρόπους πρόσβασης στα mainstream ΜΜΕ. Αυτή την περίοδο τελειώνω το fantasy fiction βιβλίο ενός Κύπριου (ελπίζω να εκδοθεί για να το διαβάσετε και σεις γιατί είναι πολύ ωραίο) αλλά αυτή την φορά επικοινωνώ μαζί σας για να σας φέρω υπόψην το project ενός κύπριου που ζει και εργάζεται στις ΗΠΑ.
Ο Petros L. Ioannou είναι σεναριογράφος και σκηνοθέτης και θέλει να δημιουργήσει μια live action web series, με θέμα την ζωή ενός απλού ανθρώπου που ξαφνικά βρίσκεται εγκλωβισμένος στον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών! Ο κ. Ιωάννου (με τον οποίο εγώ δεν έχω καμία σχέση btw, ούτε βγάζω λεφτά από αυτή την ιστορία, έτσι για να εξηγούμαστε) κοινοποιεί την πρόθεση του μέσω του kickstarter.com , μιας ιστοσελίδας που είναι αφιερωμένη στην παραγωγή webseries, εάν και εφόσον αυτά συγκεντρώσουν ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό. Το "My life as a videogame" χρειάζεται 30,000 δολλάρια και μέχρι στιγμής έχει συγκεντρώσει 11 χιλιάδες! Αν σας αρέσει η ιδέα δώστε τον οβολό σας (ελάχιστη εισφορά ένα δολλάριο) και δεν χάνετε τίποτα εάν του ρίξετε και ένα share σε Facebook και Twitter. Για σας είναι ένα κλίκ, για κείνους είναι η ευκαιρία για να κάνουν αυτό που ονειρεύονται!
Προσωπικά τους εύχομαι καλή τύχη και αναμένω το πρώτο επεισόδιο!

Για να δείτε το promo της σειράς και να δώσετε εισφορές, κάνετε κλικ ΕΔΩ

Υ.Γ. Ευχαριστώ την φίλη που μου έστειλε το link! Εάν έχετε και σεις κάτι που θέλετε να προωθήσετε, μην διστάσετε να το στείλετε στο con_psill@hotmail.com  . Το "Ars gratia artis" δεν θα πρέπει να είναι απλά ένα obscure ρητό :)

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Η μέρα που ο Alan Moore δεν θέλει πια να θυμάται

Οι περισσότεροι μπορεί να μην γνωρίζετε ποιός είναι ο Alan Moore αλλά όλοι σας γνωρίζετε την δουλειά του, αφού έχετε εκτεθεί στα έργα του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είτε μέσα από τις μεταφορές των έργων του στην μεγάλη οθόνη, τα graphic novel ή ακόμα και από την παράφραση κάποιου από τα εκατοντάδες quote του. Για να μην το καθυστερώ περισσότερο, ο Alan Moore είναι συγγραφέας και θεωρείται ως ο "πατέρας" του σημερινού graphic novel (εξέλιξη του comic book αλλά με πολύ καλύτερο σχεδιασμό και σαφώς ενήλικο περιεχόμενο). Μεταξύ άλλων, ο Alan Moore έγραψε το "Watchmen", το "Constantine", το "From Hell", το "The Swamp Thing", το "The League of Extraordinary Gentlemen" και το "V for Vendetta".
Είναι επίσης δηλωμένος μάγος.

Hey, he has the looks. He's halfway there
O Moore είναι η πεμπτουσία του "εκκεντρικού καλλιτέχνη". Ταλαντούχος σε σημείο που θα έπρεπε να θεωρείται παράνομο και τρελλός σε σημείο που κατ' ακρίβειαν είναι παράνομο, ο Moore είναι ο καλύτερος εν ζωή συγγραφέας graphic novels και έχει εργαστεί σχεδόν πάνω σε όλους τους χαρακτήρες της DC Comics, συμπεριλαμβανομένων του Superman και του Batman.
Είναι όμως πιο γνωστός για τα έργα που ανέφερα πιο πάνω, επειδή μέσω αυτών προβάλλει την δική του χαρακτηριστική ματιά στο κόσμο. Τα έργα του Moore σε πρώτη βαθμίδα είναι πολιτική καταγγελία του ολοκληρωτισμού και της θεοκρατίας, ωδή στον αναρχισμό και ολομέτωπη επίθεση στο "κανονικό" και το "αποδεχτό". Σε ένα βαθύτερο επίπεδο όμως είναι και προβολή των θρησκευτικών του πιστεύω, που είναι η σύνδεση με το απόκρυφο και η μαγεία. Ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό ως "παγανιστή" και λαμβάνει συχνά μέρος σε μαγικές τελετουργίες. Σε ένα σημείο μάλιστα είχε δύο συζύγους (στο ίδιο σπίτι) και τον εγκατέλειψαν και οι δύο. Φαντάζομαι αυτό θα είχε λιγότερο να κάνει με την θρησκεία του και περισσότερο με το γεγονός ότι μοιάζει με διασταύρωση του Gandalf  και hardcore φαν του Ozzy.
Που τον θυμήθηκα; Η 5η Νοεμβρίου ως γνωστό είναι γιορτή για την Αγγλία για να θυμίζει την επέτειο της αποτυχίας της "Συνομωσίας της Πυρίτιδας" (Gunpowder Plot). Λίγα λόγια. Στις 5 Νοεμβρίου 1605 οι Robert Catesby και Guy Fawkes μαζί με άλλους οκτώ συνομώτες σχεδίαζαν να ανατινάξουν την Βουλή των Λόρδων στο Λονδίνο για να ανατρέψουν τον Βασιλιά James τον Ά και να βάλουν στη θέση του την ανήλικη κόρη του Elizabeth. Σκοπός τους ήταν να εξασφαλίσουν θρησκευτική ανοχή για τους καθολικούς στην Αγγλία, αφού η Αγγλική Εκκλησία είχε αποσπαστεί από το Βατικανό και ανακύρηξε δικό της δόγμα. Ο βασιλιάς ήταν ιδιαίτερα σκληρός με τις διώξεις των καθολικών. Η συνομωσία απέτυχε αφού κάποιος πρόδωσε τα σχέδια τους, οι συνομώτες συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Με την πάροδο των χρόνων κάπως εξαφανίστηκε ο πραγματικός σκοπός του Fawkes (που ήταν η εγκαθίδρυση του Πάπα ως επικεφαλής της αγγλικής Εκκλησίας) και έμεινε η επίθεση σε μια κυβέρνηση που μείωνε τις ελευθερίες των κατοίκων. Ετσι, ο Fawkes σήμερα θεωρείται ως η εικόνα του αντικαθεστωτικού, του πολέμιου του συστήματος και του υπερασπιστή των ατομικών ελευθεριών.


Που κολλά ο Moore; O ήρωας στο "V for Vendetta" ξεκινά για να υλοποίησει την ιδέα του Fawkes ενώ  λόγω της παραμόρφωσης του εμφανίζεται δημοσίως αποκλειστικά φορώντας την γνωστή μάσκα.
Οπως όμως το ιστορικό πρόσωπο από το οποίο είναι εμπνευσμένος, έτσι και ο χάρτινος ήρωας του Moore έχει χάσει τον αρχικό του σκοπό. Αν για το πρώτο όμως ευθύνεται η πάροδος του χρόνου, για το δεύτερο το φταίξιμο φέρει το Hollywood. Πολλά από τα έργα του Moore έχουν μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη (όλα που γράφω πιο πάνω) αλλά κανένα δεν είχε την έγκριση του και κανένα δεν αντικατοπτρίζει ακριβώς το περιεχόμενο του graphic novel από το οποίο είναι παρμένο. Τα μηνύματα που ήθελε να περάσει ο Moore διυλίστηκαν για να γίνουν πιο εύπεπτα και κατανοητά από τον κόσμο, κάτι που φαντάζεστε δεν έκατσε και πολύ καλά με τον εκκεντρικό καλλιτέχνη/μέγα μάγιστρο. O V π.χ. είναι πολύ πιο σκοτεινός και βασανισμένος στο graphic novel και σκοπός του δεν είναι να αφυπνίσει τους κατοίκους της Αγγλίας και να τους ελευθερώσει από ένα τυρρανικό κατεστημένο, αλλά να διαλύσει την κυβέρνηση και να οδηγήσει την χώρα στην αναρχία, κάτασταση η οποία πιστεύει ότι είναι η ιδανική για τους ανθρώπους αφού θα απαλλαγούν από κάθε μορφής καταπίεση.
Για την συγκεκριμένη ταινία μάλιστα ο Moore είπε πολύ περισσότερα όταν ένας από τους παραγωγούς είπε σε συνέντευξη ότι ο καλλιτέχνης ήταν ενθουσιασμένος με την δουλειά που έγινε. Αφού πρώτα τον ανάγκασε να του απολογηθεί, ο Moore δήλωσε τα εξής: ".... το "V for Vendetta" εχει να κάνει με τον φασισμό και την αναρχία κι αυτές οι λέξεις δεν αναφέρονται πουθενά στη ταινία. Εχει μετατραπεί σε παραβολή της εποχής του Μπους από ανθρώπους που είναι πολύ δειλοί για να τοποθετήσουν πολιτική σάτιρα στη χώρα τους".

DO NOT fuck with wizards

Εκτοτε ο Moore έχει ζητήσει να αφαιρεθεί το όνομα του από ότιδήποτε έχει να κάνει με την δουλειά του και δήλωσε ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να παραχωρήσει τα δικαιώματα για οποιοδήποτε άλλο graphic novel του. H 5η Νοεμβρίου είναι πλέον μια μέρα που ο ίδιος δεν θέλει να θυμάται.


Αν σας άρεσε το ποστάκι και αν είσαστε φαν των comics και graphic novels μην ξεχάσετε να δώσετε την βόλτα σας από το 3ο φεστιβάλ comic book που διοργανώνει το Ant Comics στην Λευκωσία, στη στοά Παπαδοπούλου στις 10/12 από τις 12 μέχρι τις 6μμ.




Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

In a Philharmonic not so far far away...

Αυτό θα είναι το πιο σύντομο ποστ που έχω κάνει μέχρι σήμερα! Κανονικά θα είχα μια μεγαλοπρεπέστατη σεντονιά αναφορικά με την εξαγορά της Lucasfilms από την Disney, αλλά έδωσα το κομμάτι σ' ένα νέο ηλεκτρονικό περιοδικό, το "Nicosia Voice". Είναι μια πολύ ωραία πρωτοβουλία που πάει ενάντια στο mainstream και εύχομαι στα παιδιά καλή αρχή και καλή συνέχεια! Μέσα του μήνα θα πάνε live και θα έχω ένα σχετικό link εδώ. Μόλις κυκλοφορήσει θα το αναρτήσω και στο blog αλλά προς το παρόν θα πρέπει να περιμένετε :)




Πίσω όμως στα καθ' ημάς που λέει και ο φύλαρχος "Αιωνίως Βαμμένο Μαλλί".
Μέσα στο πνεύμα του πόστ, έχω για σας τον John Williams και την φιλαρμονική της Βοστόνης να παίζουν το κυρίως theme από το Star Wars. Enjoy!