Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Match made in heaven : Απο το HBO η καινούργια σειρά του Sorkin

Είναι καλή ιδέα στη ζωή να αμφισβητείς. Εκείνοι που αμφισβητούν το κατεστημένο και το δεδομένο είναι συνήθως αυτοί που μας παίρνουν πιο μπροστά.
Καλό όμως είναι και ενίοτε να αποδεχόμαστε κάποια πράγματα σαν σταθερά. Ας είναι και για λίγο καιρό. Ιδίως όταν μας έχουν αποδείξει κατ' επανάληψη τι αξίζουν.

"Θα καταλήξεις κάπου ή απλά πουλάς πνεύμα;"


Ναι θα καταλήξω Πλατωνα. Shut the fuck up.
Ξανά και ξανά έχω πει ότι ο Aaron Sorkin είναι ο καλύτερος εν ζωή σεναριογράφος. Παράγει έργα συνεχώς, έχει άμεσα αναγνωρίσιμο στυλ ενώ η δουλειά του είναι σταθερά καλή. Θυμίζω μόνο λίγα από τα έργα του : A Few Good Men, Social Network και τώρα στα σινεμα το Moneyball και από τηλεόραση το θρυλικό The West Wing, Sports Night και το αδίκως βραχύβιο Studio 60 on the Sunset Strip.
Τις σειρές αυτές έγραφε για ανοιχτά συνδρομητικά δίκτυα, όπως το ABC και το NBC.
Οταν από την άλλη βάλουμε ένα συνδρομητικό κανάλι που ειδικεύεται στη παραγωγή σειρών, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι εκπληκτικό! Enter το ΗΒΟ, που τις πετυχημένες σειρές που μας έχει δώσει ουκ έστιν αριθμός.

Ο Sorkin επιστρέφει, αυτή τη φορά από το HBO και σε ένα φόρματ που του δίνει αρκετό πεδίο για να μας δώσει την καταιγιστική πλοκή του με τον χαρακτηριστικά ταχύ διάλογο. Η σειρά ονομάζεται "More as this story develops" και  αυτη τη φορά η δράση μεταφέρεται στα παρασκήνια ενός συνδρομητικού καναλιού ειδήσεων (όπως π.χ. το CNN) που προσπαθεί να βρει τον εαυτό του μετά που η διεύθυνση προχώρησε με βίαιη αναπροσαρμογή εργασιών (βλ. απόλυσε τον κόσμο όλο). Με μεγάλη χαρά ακούσαμε το όνομα του Jeff Daniels στο πρωταγωνιστικό ρόλο, σε μια δουλειά που επιτέλους θα του δώσει την ευκαιρία να δείξει ότι αξίζει πολύ καλύτερα από το να  παίζει τον Πανηλίθιο στο πλευρό του Jim Carrey.

Never again man. Never again
O Daniels παιζει τον κύριο εκφωνητή του καναλιού, που μαζί με την παραγωγό του προσπαθούν απεγνωσμένα να ανεβάσουν τα νούμερα της εκπομπής, χωρίς παράλληλα να κάνουν εκπτώσεις στην ποιότητα της δουλειάς τους.

Η σειρά αναμένεται να ξεκινήσει μέχρι τον Γενάρη και εάν ακολουθήσει το πλέον καθιερωμένο φορματ των σειρών του HBO, θα αποτελείται από 12 ωριαία επεισόδια. Αναμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Inside "The Hobbit"! Οι πρώτες ματιές στην παραγωγή της συνέχειας του "Lord of the Rings"

Περιμένετε με ανυπομονησία τον Δεκέμβρη του 2012 για το "Hobbit" την συνέχεια του "Lord of the Rings"; ΅Δεν αντέχετε χωρίς την δόση σας από την Μέση Γη; Fear not little ones!





Ο yours truly φέρνει κοντά σας τα μέχρι τώρα video blog του σκηνοθέτη Peter Jackson, από την πρώτη μέρα των γυρισμάτων μέχρι τα τελικά στάδια της. Δείτε όλους τους παλιούς συντελεστές να επιστρέφουν, δείτε πρώτοι τους 13 νάνους του Thorin και τα κοστούμια τους και βυθιστείτε ξανά στο μαγικό κόσμο του Tolkien!


Production Video #1


Το εναρκτήριο video της προσωπικής σελίδας του Jackson. Δείτε τις πρώτες μέρες του Hobbit, την εναρκτήρια τελετή των Μαόρι (!) και τις πρώτες σκέψεις των πρωταγωνιστών. Το φανταστικό ταξίδι ξεκινά!

Production Video #2


Οι πρώτες σκηνές του Andy Serkis ως Gollum! Επίσης οι συντελεστές μιλούν για το που θα περάσουν τις διακοπές τους! Οσοι θα πάνε φυσικά γιατί κάποιοι πρέπει να συνεχίσουν να εργάζονται. Ακόμα, μάθετε πως ο Jackson κάνει location scouting!


Production Video #3


To καστ μιλά για τις καλύτερες εμπειρίες του από την μέχρι τώρα παραγωγή, Gollum και Bilbo γυρίζουν τις πρώτες τους σκηνές, ο Ian Mckellen προσπαθεί (χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία) να θυμηθεί τα ονόματα των 13 νάνων ενώ ο Jackson χάθηκε στο στούντιο του James Bond! Μην χάσετε στο τέλος την επίσκεψη του Rhys Davies ( έπαιξε τον Gimli sto LotR)  αλλά και τον Christofer Lee!

Production Video #4


Είμαστε ένα βήμα πριν το τέλος! Πως επηρεάζει όμως η τεχνολογία τα γυρίσματα; Ο Jackson μιλά για την 3D τεχνολογία, τις τεχνικές κινηματογράφησης αλλά και τα τελευταία βήματα της παραγωγής!


Πηγή: Peter Jackson's Facebook Page

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

This week, at the movies!


Κριτικές και περιλήψεις των ταινιών που παίζουν τώρα στο σινεμά, για να μην πάτε να δείτε κάτι στα τυφλά.



Breaking Dawn (Part 1)


Αναλυτικά για το όλο franchise των ταινιών "Twilight", μίλησα σε αυτό το ποστ έτσι δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι. Πρόκειται για την τέταρτη ταινία της σειράς, όπου η Bella και ο Edward επιτέλους παντρεύονται και επιτέλους κάνουν σεξ. Η ανακούφιση μεγάλη. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Συμφωνα με τους κριτικούς η ταίνια είναι αντάξια των προηγούμενων της σειράς. Ρηχή, χωρίς φαντασία, με πολλά κλισέ, κακή ηθοποία και τρύπες στο σενάριο σαν ελβετικό τυρί. Και όπως οι προηγούμενες σπάει τα ταμεία.

Τι είπαν οι ειδικοί:

25% του βάζει το Rotten Tomatoes ενώ 92%  όσων το είδαν διαφωνούν. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Να πάω να το δω;

Εάν είσαι φαν της σειράς, όπως-και-δηποτε. Εάν από την άλλη δεν έχετε υπόψη τις ταινίες ή δεν σας άρεσαν τα προηγούμενα, ούτε από έξω μην περάσετε. Εκτός εάν βρίσκεις επιστημονικά ενδιαφέρον (yeah right, ανώμαλε) να βλέπεις μια αίθουσα γεμάτη γυναίκες να φτάνει σε συλλογικό οργασμό όταν η Bella ντυθεί νυφούλα.


Immortals


Να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Εαν είδες το έργο και έχεις πρόβλημα με την "ιστορική ανακρίβεια" ή την "λανθασμένη απόδοση της μυθολογίας", είσαι ηλίθιος. Newsflash. Το Χολιγουντ δεν ενδιαφέρεται για την αλήθεια. Ενδιαφέρεται για να πουλήσει εισητήρια. Πέραν αυτού, το έργο είναι ένας αχταρμάς ελληνικής μυθολογίας, σεναριακής φαντασίας και καταπιεσμένης σεξουαλικότητας.
Η υπόθεση είναι εξαιρετικά απλή. Ενας βασιλιάς, ο Υπερίων αποφασίζει να κατακτήσει τον κόσμο

"Τι θα κάνουμε αύριο βράδυ Υπερίωνα;"
Για να το καταφέρει αυτό χρειάζεται ένα μαγικό τόξο (και την Goldman Sachs αλλά αυτό έρχεται ύστερα) και ο μοναδικός που μπορεί να τον εμποδίσει είναι ένας νεαρός αγρότης με γραμμωμένους κοιλιακούς, ονόματι Θησέας. Ο Θησέας που λέτε αποφασίζει να στρατολογήσει κι άλλους γραμμωμένους παιδαράδες, να φορέσουν δερμάτινα σωβρακάκια, να πασαλειφτούν με λάδι και να πάνε με τα σπαθιά τους για πόλεμο. Οσο κι αν φαίνεται απίστευτο, αυτό δεν είναι σενάριο τσόντας.

Τι είπαν οι ειδικοί:

37% του δίνει το Rotten Tomatoes αν και άρεσε γενικά στο κόσμο

Να πάω να το δω:

Κοιτα. Στην ουσία αυτή η ταινία είναι η συνέχεια του "300". Οι ίδιες εταιρείες, οι ίδιοι παραγωγοί, ο ίδιος ακριβώς τρόπος κινηματογράφησης. Εάν σου άρεσε το "300" τόσο πολύ ώστε να είσαι πρόθυμος να υποστείς ένα κακέκτυπο για δύο ώρες, be my guest. Εάν ακόμα είσαι με την παρέα και θέλετε μια ταινία που δεν θα πάρετε καθόλου στα σοβαρά, πάλι δεν είναι άσχημη ιδέα. Αν θέλεις όμως κάτι πιο ποιοτικό, μείνε μακριά.

Paranormal Activity 3


Το πρώτο "Paranormal Activity" έμεινε στην ιστορία ως η ταινία με τα περισσότερα κέρδη σε εισπράξεις, σε σχέση με το κόστος παραγωγης. Το περιθώριο κέρδους ήταν περίπου 434,000%! Για να αντιληφθείτε το μέγεθος της επιτυχίας, μια mainstream ταινία του Χολιγουντ θεωρείται επικερδής εάν καταφέρει να έχει διπλάσια έσοδα από το κόστος παραγωγής.
 Η ιδέα ήταν εξαιρετικά απλή. Ενα σπίτι είναι στοιχειωμένο μ' ένα δαίμονα και ο θεατής βλέπει την δράση να εξελίσσεται μόνο μέσω της καταγραφής των καμερών ασφαλείας και προσωπικών καμερών. Απλό, έξυπνο, ρεαλιστικό και τρομακτικό σε βαθμό που λίγες ταινίες καταφέρνουν να πετύχουν. Οι εμπνευστές της πρώτης ταινίας αμέσως κατάλαβαν τι διαμάντι έχουν στα χέρια τους και ακολούθησαν την ίδια συνταγή και στη δεύτερη ταινία (επίσης εμπορική επιτυχία με καλές κριτικές) αλλά και στην τρίτη.
H υπόθεση αυτή τη φορά πάει 20 χρόνια πίσω, σε μια προσπάθεια να εξηγηθεί πως βρέθηκε ο δαίμονας να καταδιώκει την Κέιτι. Πιστό στο τρόπο κινηματογράφησης του "ανευρεθέντος υλικού" η τρίτη ταινία της σειράς έρχεται να δώσει πολλές τρομάρες.

Τι είπαν οι ειδικοί:

67% του δίνει το Rotten Tomatoes, με την κριτική να επικεντρώνεται κυρίως στην επανάληψη των στοιχείων από τις δύο προηγούμενες ταινίες

Να πάω να το δω;

Οπως όλα τα σικουελ, έχει πρόβλημα προβλεψιμότητας. Την πρώτη φορά μπορεί να σου πήρε τα μυαλά εντελώς, αλλά η μαγεία κάπου χάνεται στην επαναλήψη. Ακόμα κι από μόνο όμως είναι αρκετά τρομακτικό, ότι πρέπει για όσους την βρίσκουν με τα έργα τρόμου.

Μαχαιροβγάλτης


Αυτό κι αν είναι κάτι που δεν το βλέπεις κάθε μέρα. Μαι μεγάλου μήκους ταινία από ένα από τα "δικά μας" παιδιά, τον Γιαννη Οικονομίδη. Το "Μαχαιροβγάλτης" είναι ακριβώς αυτό που περιμένεις από ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Μουντή, θλιμμένη, με τρομακτικές πραγματικότητες και μηνύματα που σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις και δεν σου σερβίρονται στο πιάτο. Καλογυρισμένο και με ένα δικό του ρυθμό, αυτή η ταινία μπορεί κάλλιστα να είναι και το εισιτήριο του Οικονομίδη στα Οσκαρ.
Η ταινια διηγείται την ιστορία του Νίκου από την Πτολεμαϊδα, ένος άεργου και χωρίς καμιά κατεύθυνση μεσήλικα. Η ζωή του Νίκου αλλάζει όταν ο θείος του Βαγγέλης τον προσλαμβάνει για να προσέχει τα δύο του ντόπερμαν, στο σπίτι του στην Αθήνα. Ο Νίκος βουλιάζει μέσα στην καθημερινότητα και δυσανασχετεί με την θέση του στην κοινωνία ενώ μπλέκεται και σε ένα ερωτικό τρίγωνο με την γυναίκα του θείου του

Τι είπαν οι ειδικοί:

To Rotten Tomatoes δεν έχει ακόμα καμια κριτική αλλά οι έλλαδίτες κριτικοί τραγουδούν διθυράμβους

Να πάω να το δω;

Κοίτα, κλασσική αμερικανιά δεν είναι αλλά φαίνεται καλογυρισμένο. Καλό είναι καμιά φορά να δοκιμάζουμε και άλλου είδους διασκέδαση εκτός από την εγκεφαλικά νεκρή. Ασε που έτσι στηρίζεις και την εγχώρια παραγωγή. Αμα δίνουμε τα λεφτά μας σε καλούς δημιουργούς, αυτοί θα μας ανταμείψουν με καλύτερα έργα.


A little bit of heaven


Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να πάθει μια μέτρια ταινία, είναι να κυκλοφορήσει στον ίδιο χρόνο με μια που έχει παρόμοιο θέμα αλλά είναι πολύ καλύτερη (βλ. το "The Illusionist" και το "Prestige"). Κάτι τέτοιο συνέβη και σ' αυτή την ταινία, αφού βγήκε στα σινεμά μόνο δύο εβδομάδες μετά το "50-50", μια ταινία του Seth Rogen που πραγματεύεται επίσης το πως αντιδρά ένας καρκινοπαθής όταν πληροφορείται τα δυσάρεστα.
Στη περίπτωση μας η Kate Hudson, μια γυναίκα καριέρας που φυσικά είναι μυστικά δυστυχισμένη γιατί δεν έχει έναν άντρα δίπλα της, μαθαίνει ότι πάσχει από καρκινο και αντιδρά με το να ερωτευτεί τον γιατρό της. Συνήθης αντίδραση σε τέτοιες περιπτώσεις. Το εντελώς αταίριαστο ζευγάρι μαθαίνει σύντομα ότι υπάρχουν χειρότερα πράγματα στη ζωή από τον θανάτο.

Για κείνους είναι η μοναξιά φαντάζομαι. Για μένα είναι  ο  Ashton. To each his own
Τι είπαν οι ειδικοί:

Το Rotten Tomatoes του δίνει  ένα εκπληκτικό 6%! Ουάου! καιρό είχα να δω τόσο χαμηλή βαθμολογία!

Να πάω να το δω;

Οχι. Δεν είναι τυχαία που πήγε άπατο τόσο στη κριτική όσο και στο ταμείο. Είναι προβλέψιμη, καθόλου αστεία ενώ δέχτηκε και δριμεία κριτική από οργανωμένα σύνολα καρκινοπαθών στην Αμερική για τον τρόπο που παρουσίαζε την ασθένεια. Κατάλληλο μόνο για γυναικοπαρέες που θέλουν να περάσουν ήσυχα το βραδάκι τους με ανεγκέφαλη rom com. Κάτι σαν το θηλυκό ανάλογο του Immortals. Το μοναδικό ενδιαφέρον που έχει η ταινία είναι να δούμε πόσο πιο κάτω μπορεί να κατρακυλήσει η Kate Hudson.

Anonymous


Αν είναι κάτι που το Χολιγουντ πραγματικά λατρεύει, αυτό είναι οι θεωρίες συνομωσίας. Ο καταστροφολάγνος Roland Emmerich εδώ μας προτείνει μια από τις λιγότερο γνωστές. Ο ανα τον κόσμο διάσημος William Shakespeare δεν είναι ο πραγματικός συγγραφέας των έργων που του αποδίδονται. Η έμπνευση ανήκει σ' ένα ευγενή της εποχής, ο οποίος όμως επαναστάτησε ενάντια στην βασίλισσα Ελισάβετ και για αυτό καταδικάστηκε σε αιώνια ανωνυμία. Ενδιαφέρουσα θεωρία, που να σημειώσουμε όμως ότι απορρίπτεται από την πλειοψηφία των ακαδημαϊκών.

Τι είπαν οι ειδικοί:

Το Rotten Tomatoes του έδωσε ένα 46%. Είναι ενδιαφέρον όμως να σημειώσουμε ότι ο όγκος της κριτικής που δέχτηκε δεν ήταν για την ταινία καθαυτό αλλά για τον μονόπλευρο τρόπο που παρουσίαζε τα γεγονότα.

Να πάω να το δω;

Εγώ πάντως θα πάω. Ψοφώ για θεωρίες συνομωσίας και ταινίες εποχής και ο Emmerich είναι μανούλα στις υπερπαραγωγές. Οι ηθοποιοί φαίνονται καλοί, η παραγωγή είναι της τάξης των εκατομμυρίων, ρυθμός υπάρχει ενώ ακόμα και η υπόθεση φαίνεται πολλά υποσχόμενη.  Στη ταινία επίσης εγκαινιάζεται σε μεγάλη κλιμακα ένας νέος τρόπος δημιουργίας εξωτερικών σκηνικών, με την χρήση υπολογιστών. Ενα επιπρόσθετο κίνητρο για μας που είμαστε λίγο ψώνια με την τεχνολογία του σινεμά.

Colombiana


Να εξομολογηθώ κάτι. Μου αρέσουν οι δυνατοί γυναικείοι χαρακτήρες. Η ανάδειξη μιας ηρωίδας είναι πρόκληση για τον οποιοδήποτε δημιουργό γιατί οι γυναίκες ξεκινούν την πορεία τους στο ανδροκρατούμενο κόσμο με το μειονέκτημα ότι απλά είναι γυναίκες. Το να μας πασάρει κάποιος μια ηρωίδα που να μην είναι στερεότυπο γυναίκας ηρωίδας είναι δύσκολη και αξιέπαινη δουλειά.
Κάτι που δεν έχουμε εδώ.
Η Zoe Saldana παίζει μια επαγγελματία δολοφόνο που έχει μόνο ένα σκοπό στη ζωή. Να βρει και να σκοτώσει εκείνους που δολοφόνησαν την οικογένεια της όταν ήταν μικρή. Μάλιστα. Δεν είναι ότι ακούσαμε αυτή την υπόθεση χιλιάδες φορές. Είναι ότι την ακούσαμε ένα εκατομμύριο φορές! Ενα revenge movie σαν όλα τ' άλλα, το "Colombiana" αδυνατεί να ξεχωρίσει από το σωρό. Πυροβολισμοί, εκρήξεις, άτακα, ξύλο, βυζί. Rinse and repeat. Δράση χωρίς πλοκή και το χειρότερο είναι ότι η ταινία παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά.

Τι είπαν οι ειδικοί:

Το Rotten Tomatoes το αφήνει μάλλον αδιάφορο, με 29% στο σύνολο των κριτικών.

Να πάω να το δω;

Εάν είσαι φαν των ταινιών δράσης, απλά και μόνο για την δράση και τίποτα άλλο τότε ναι. Οι υπόλοιποι μείνετε μακριά. Κάνετε ένα τσιγάρο και φύγετε. Το έχετε ξαναδεί το έργο.



Σειρήνες στη στεριά


Χρόνια πριν, ο Νίκος Περάκης αποφάσισε να επανεπισκεφτεί μια ταινία που τον έκανε διάσημο στα 80's, ονόματι "Λούφα και παραλλαγή". Το αποτέλεσμα ήταν μια ταινία με τον τίτλο "Σειρήνες στο Αιγαίο", που οι τότε ελλαδίτες κριτικοί κινηματογράφου μας διαβεβαίωναν ότι ήταν μια από τις αστειότερες ταινίες της χρονιάς. Με την παρότρυνση λοιπόν των "ειδικών" και οπλισμένοι με την γνώση ότι η ταινία έσπαγε ταμεία ξεκινήσαμε και μεις για να το δούμε. Περίπου στα μισά της ταινίας συνειδητοποίησα δύο πράγματα. Οτι δεν πρόκειται να έκανα σεξ (αγάπη εν μπορώ πόψε) και ότι δεν πρόκειται στη ζωή μου να έβλεπα ξανά ότιδήποτε είχε έστω και υποψία του ονόματος του Περάκη μέσα. Η πρώτη ταινία δεν ήταν απλά κακή. Ηταν κακή σε βαθμό που ο Δάντης πρέπει να επινοήσει δέκατο κύκλο της κολάσεως ειδικά για τους υπεύθυνους που μας έδωσαν αυτό το έκτρωμα, που χωρίς καμία αιδώ είχαν το θράσος να το βαφτίσουν "ταινία". Εχω και έτοιμο τίτλο: Divine Comedy 2: All Hell breaks loose! Οσοι εν τω μεταξύ διερωτάστε τι σχέση έχει ο Χρίστος Δάντης με την κόλαση, δοκιμάστε να διαβάσετε κανένα βιβλίο αντί να τα έχετε για να διακοσμείτε το μιναμαλ διαμέρισμα.
Και δεν θέλω να ακούω αηδίες του στυλ "μα οι ελληνικές κωμωδίες δεν ήταν ποτέ καλές". Είδα το "Safe Sex" στο σινεμά και δεν έχω γελάσει ποτέ μου τόσο πολύ με ταινία.
Οπως και να χει το πράμα, η συνέχεια εκείνης της ταινίας ονομάζεται "Σειρήνες στη στεριά" και ασχολείται με τους ήρωες της πρώτης ταινίας εφτά χρόνια μετά.

Τι είπαν οι ειδικοι:

Οι απόψεις διίστανται. Κάποιοι λένε ότι είναι καλό, κάποιοι λένε ότι είναι χάλια. Περιττό να σας πω με ποιούς συμφωνώ εγώ

Να πάω να το δω;

H θέαση αυτής της ταινίας είναι επι ιδίω κινδύνω. Υποτίθεται ότι είναι κωμωδία. Ξέρω ότι είναι κακό να κρίνουμε κάτι πριν το δούμε, αλλά εγώ είμαι 90% βέβαιος ότι είναι πατάτα. Μπορεί να έχω και λάθος φυσικά. Θυμάστε πριν που έλεγα ότι πρέπει να στηρίξουμε την τοπική παραγωγή; Ε το επιχείρημα πάει και αντίστροφα. Μην δίνετε λεφτά στους ατάλαντους για να σταματήσουν να φτιάχνουν μαλακίες.


Johnny English Reborn


Εχω έναν rule of thumb όσο αφορά τις ταινίες. Ποτέ μην βλέπεις σικουελ ταινιών που δεν ήταν καλές. Σχεδόν όλα τα σίκουελ είναι χειρότερα από την αυθεντική ταινία. Στη προκειμένη περίπτωση αυτό δεν ισχύει, αφού το δεύτερο "Johnny English" έχει πολύ καλύτερες κριτικές από το πρώτο.
Η υπόθεση γνωστή. Ο γκαφατζής κατάσκοπος της ΜΙ7 έχει πλέον αποσυρθεί από την ενεργό δράση, μετά τα επεισόδια της πρώτης ταινίας. Οταν όμως η χώρα του τον χρειάζεται, ο Johnny θα εγκαταλείψει τα βουνά του Θιβέτ όπου βρισκόταν και θα πάρει ξανά τα -εντελώς γελοία- γκατζετ του!

Τι είπαν οι ειδικοί:

Το Rotten Tomatoes δεν το θάβει, δίνοντας του 38%.

Να πάω να το δω ;

Εντελώς άκακη παρωδία των κατασκοπευτικών ταινίων, με λίγα γέλια ενδιάμεσα. Είναι κατάλληλη και για παιδια (PG13) έτσι προσφέρεται και για οικογενειακή έξοδο. Κατά τ' άλλα, δεν θα τρελαθείτε στο γέλιο αλλά μάλλον θα περάσετε ένα ήσυχο βράδυ.


Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Προπομπός του τέλους ο Τεν Τεν;



 Πήγα χθες βράδυ που λέτε να δω τον Τεν Τεν, με την ελπίδα ότι το Χολλιγουντ θα ήταν ευγενικό με τον συμπαθέστατο βέλγο δημοσιογράφο.






Δεν απογοητεύτηκα, η ταινία ήταν καλή αν και θα μπορούσε να ήταν μικρότερης διάρκειας, αλλά μπήκα σε σκέψεις σχετικά με το μέλλον του σινεμα. Με το που είδα στα credits ότι στην ταινία ήταν ο Peter Jackson, η εταιρεία του Wingnut και ένα από τους χαρακτήρες τον έπαιζε ο Andy Serkis, αυτόματα ήξερα ότι η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε για το animation ήταν το performance capture. Ο τρόπος αυτός κινηματογράφησης προϋποθέτει ότι οι ηθοποιοί φορούν στο πρόσωπο και σε όλο τους το σώμα αισθητήρες που καταγράφουν κάθε τους κίνηση και έκφραση καθώς υποδύονται τον ρόλο τους. Στη συνέχεια, οι κινήσεις "ντύνονται" με ότι σώμα θέλει να ο animator και presto έχουμε ένα 100% πειστικό animation. Η ίδια τεχνική χρησιμοποιήθηκε στο Avatar, Lord of the Rings, King Kong, και το Rise of the Planet of the Apes. 
Εριξα μια ματιά στο κόστος της ταινίας και είδα ότι δεν ήταν καθόλου απαγορευτικό. 135 εκατομμύρια κόστισε και αν τα γυρίσματα γίνονταν με πιο παραδοσιακές μεθόδους τότε τα σκηνικά, οι κομπάρσοι, τα ειδικά εφε, οι πυροτεχνουργοί και όλα τα υπόλοιπα θα εκτόξευαν την παραγωγή σε απαγορευτικό κόστος. Το performance capture ήρθε να απλοποιήσει όλα αυτά ενώ οι συνεχείς εξελίξεις στο τομέα της τεχνολογίας και των CGI (computer generated images) σχεδόν εγγυούνται ότι το κόστος θα πέσει ακόμα περισσότερο.
Τι θα γίνει όμως όταν το κόστος για να γυριστεί μια με ταινία αποκλειστικά με animation είναι πολύ λιγότερο από τα να γυριστεί με πιο συμβατικά μέσα; Είναι αυτό το τέλος των ταινιών όπως τις ξέρουμε; Το texture animation ( η υφη του περιβάλλοντος στην ταινία) στο Τεν Τεν ήταν εκπληκτική! Η μέρα δεν θα αργήσει που οι animators θα βρούν τρόπο να αναπαράγουν εντελώς το φυσικό περιβάλλον. Οταν γίνει κάτι τέτοιο, γιατί οποιαδήποτε εταιρεία να πληρώσει ένα κάρο λεφτά για εξωτερικά γυρίσματα;
Ισως όμως αυτή να είναι η εξέλιξη και θα πρέπει να την δεχτούμε. Εγώ δεν μπορώ να φανταστώ ένα κόσμο χωρίς ηθοποιούς επί της οθόνης ή χωρίς εξωτερικά γυρίσματα και σκηνικά. Παρομοίως όμως ένας που έζησε το σινεμά στα 60's  δεν θα μπορούσε να φανταστεί τα εφέ που έχουμε στις ταινίες σήμερα και όταν βγήκε το Star Wars το 1977 έγραφε στους φίλους: "Θα φέρει άραγε το Star Wars το τέλος των ταινιών όπως τις ξέρουμε;". 
Ισως να μην είναι το τέλος. Ισως να είναι απλά μια καινούργια αρχή, το επόμενο βήμα στην εξέλιξη του κόσμου του σινεμά. Ιδωμεν.

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Breaking Wind: Τα καλά, τα κακά και τα εντελώς ηλίθια του Twilight

Με το "Twilight: Breaking Dawn (pt1)" να είναι προ των πυλών, θεώρησα ότι θα έχει ενδιαφέρον να ρίξουμε ένα βλέφαρο στις πρώτες ταινίες. Ισως το πιο πολωτικό franchise στην ιστορία του σινεμά (έχει φανατικούς θαυμαστές και ορκισμένους εχθρούς) το "Twilight" μαζί με τις ταινίες "Harry Potter" κυριαρχούν στις εισπράξεις αλλά και στο σύγχρονο pop culture, με τρόπο που τίποτα μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει. 


Disclaimer 1 : Αντιπαθώ ιδιαίτερα το λεγόμενο "vampire fiction" που εδώ και 10 χρόνια έχει κατακλύσει την δημιουργική σκηνη. Η ανάδυση της συγκεκριμένης μυθολογίας βρίσκει ιδιαίτερη απήχηση στους εφήβους της εποχής, καθώς πρόκειται για την λογοτεχική έκφανση της αστικής αποξένωσης σε συνδυασμό με την μοναξιά και την περιθωριοποίηση που βιώνουν τα παιδιά σήμερα στην οικογένεια. Αμα βάλεις μες το μείγμα και την ανώριμη σουπερηρωο λαγνεία που κυκλοφορεί, δέσαμε. 
Ή όπως το θέτει καλύτερα ο μέσος fan: "Ι'm like so alone and like nobody gets me. Im special u know! I have like powers and I like dress in black cause Imma vampire! Im like u know super strong and I lift stuff but Im like romantic in a way, like in the ancient yearz and I like talk like that and I hate wolves and Im super mysterious

Μάλιστα. Ο ευγενικός Δράκουλας του Bella Lugosi και ο ερωτευμένος, κτηνώδης βρικόλακας του Gary Oldman έχουν πλέον εκφυλιστεί σ' αυτούς τους εύπεπτους, διάφανους χαρακτήρες που τους ξεχνάς 5 λεπτά μετά που θα τους δεις

Pictured. Original Gangsta

Από "Underworld", "True Blood" και ότι άλλη μαλακία κατεβάσει η κούτρα των πιθήκων που γράφουν σενάρια, αυτή η μόδα ήρθε για να μείνει. Δυστυχώς. Τα ερωτήματα για την αγάπη από το έργο του Stoker, η ηθική της αιώνιας ζωής και της δημιουργίας όπως προκύπτουν από τα βιβλία της Anne Rice και της Mary Shelley πλέον έχουν ξεχαστεί και δίνουν θέση στο κατά πόσον ο ήρωας μας θα κλέψει ένα φιλί από την αγαπημένη του ή αν θα νικήσει τον κακό λυκάνθρωπο σε μια μάχη που θα κρίνει το σύμπαν. Αν διψάτε για καλό βιβλίο τρόμου με βρικόλακες, δοκιμαστέ το "Salem's Lot" του Stephen King. Οταν πήγαινα εγώ σχολείο, οι περιθωριακοί τουλάχιστον είχαν το θάρρος να μισούν τον κόσμο όλο και να γίνονται goth. Με το pussification της εποχής το goth μεταμορφώθηκε σε βαμπιρ. Το καραγαμάτο επεισόδιο του South Park με καλύπτει πλήρως.

Disclaimer 2: Το ποστ αφορά τις τρεις πρώτες ταινίες και όχι τα βιβλία. Προσωπικά διάβασα το πρώτο "Twilight", το βρήκα κάκιστο και δεν μπήκα στο κόπο να αυτομαστιγωθώ διαβάζοντας τα υπόλοιπα. Εάν σε κάποιο σημείο έχω λάθος, παρακαλώ να μου το υποδείξετε. Κανένας δεν είναι υπεράνω κριτικής


Τα καλά

Η ταινία είναι καλή, με την έννοια που αποδίδω σε αυτό το ποστ. Αφήνει τους φαν εντελώς ικανοποιημένους, περίπου όσο ευτυχισμένους όσο ένας μαστουριάρης στο εργοστάσιο του Τσάρλι

Duuuuuuuuuuuuuuuuuude..........

Oι παραγωγοί δίνουν στους θαυμαστές των βιβλίων αυτό που θέλουν και εκείνοι ανταποκρίνονται με ζέση. Τα τρία πρώτα "Twilight" κόστισαν περίπου 420 εκατομμύρια και έφεραν εισπράξεις που φτάνουν στο δυσθεώρητο ύψος του ενός δις, 700 εκατομμυρίων! Χωρια οι πωλήσεις των DVD και το merchandising.


"I wish they gave me a pearl necklace"

Love story... accomplished

Μέσα στο πνεύμα της ικανοποίησης των φαν, οι ταινίες δίνουν και το απαραίτητο love story. Ο ονειρικός, απαγορευμένος έρωτας των δύο πρωταγωνιστών τελικά γίνεται πραγματικότητα, προσφέροντας την απαραίτητη κάθαρση. Η αιώνια ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας ξετυλίγεται σε ακόμα μια μορφή με το μήνυμα της να ηχεί ξεκάθαρο. True love conquers all*.

Michael -fuckin- Sheen

Ο αρχηγός της βασιλικής οικογένειας των Volturi, ονόματι Caius, δεν είναι άλλος από τον απίστευτο, και προσωπική αδυναμία, Michael Sheen. Ο σπουδαίος αυτός ηθοποιός από μόνος του κάνει την ταινία άξια θέασης ενώ στη σκηνή όπου αποφασίζει για την τύχη Edward πραγματικά κυριαρχεί, ακόμα και όταν είναι εκτός πλάνου. Παρένθεση. Πόσο αστείο είναι ότι ένας από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς παίζει σε δύο franchises που αντιπαθώ;

oh yeah.....

Τα κακά

Πάρτε μια ανάσα κορίτσια και ετοιμαστείτε. Ετοιμες; It's a bad fuckin movie! Ο μέσος θεατής, ο άνθρωπος που δεν έχει διαβάσει τα βιβλία της Meyer και απλά θέλει να πάει δει περί τίνος ο λόγος, φεύγει απογοητευμένος από το σινεμά. Οι ταινίες δεν έχουν καμία πλοκή, το σενάριο έχει τρύπες, η δράση κινείται πιο αργά από κουτσό σαλιγκάρι, οι διαλόγοι είναι corny, οι ηθοποιοί ατάλαντοι ενω σε ορισμένες φάσεις είναι τόσο αστεία που διερωτάσαι αν μπήκες κατά λάθος σε κωμωδία. Εξηγούμαι όμως

The "Fuck you. That's why" factor

Στη πρώτη ταινία, μαθαίνουμε ότι ο Edward έχει την δυνατότητα να διαβάζει σκέψεις. Ο μοναδικός άνθρωπος την σκέψη του οποίου δεν μπορεί να διαβάσει είναι της Bella (παρένθεση. Bella Swan? Seriously?). Μήπως οι βαμπιρικές δυνάμεις του Edward βραχυκυκλώνονται όταν τις κατευθύνει σε κάποιον που αγαπά πολυ; Μήπως υπάρχει κάποια πανάρχαια προφητεία που μιλά για ένα βαμπιρ που θα ερωτευτεί παράφορα μια θνητή και μαζί θα περάσουν σε αχαρτογράφητα μέρη της όλης βαμπιρο-ιστορίας; Οχι.  Να ήταν μόνο ένα μεμωνομένο περιστατικό; Από τέτοια ανεξήγητα οι ταινίες είναι γεμάτες. Δυστυχώς δεν είναι. Στο "New Moon" μάλιστα είναι το κυριότερο σεναριακό στοιχείο, αφού η Bella καταφέρνει να σώσει τον Edward την τελευταία στιγμή επειδή ήταν η μοναδική που δεν μπορούσε ο αγαπημένος της να ακούσει ότι ερχόταν. Ξέρετε γιατί ο Edward δεν διαβάζει τις σκέψεις της Bella;
Fuck you. That's why.
Η εισαγωγή τέτοιων σεναριακών ευκολιών, είναι σημάδι κακής ταινίας. Είναι η εύκολη λύση, το σύντομο μονοπάτι που παίρνει ο σεναριογράφος αντί να κάτσει να σκεφτεί μια γαμημένη πλοκή. Είναι το κινηματογραφικό αντίστοιχο της ρίμας με το "εγώ" στα τραγούδια, όταν ο προηγούμενος στίχος τελείωνει σε πρώτο ενικό. Το γεγονός ότι οι δημιουργοί δεν μπαίνουν καν στο κόπο να δώσυν έστω και μια ηλίθια εξήγηση, δείχνει ασέβεια προς τον θεατή. Σοβαρά, ας είναι και μαλακία η εξήγηση! Δεν μας ενδιαφέρει! Ακούσαμε και χειρότερα!

Much, much worse.....

Μπας όμως και αντιδρώ υπερβολικά; Ισως δεν θα έπρεπε να κρίνω από ένα και μόνο στοιχείο. Δυστυχώς, υπάρχουν κι αλλα. Στο "New Moon" η Bella αποφασίζει να την δει daredevil γιατί όσο θέτει την ζωή της σε κίνδυνο, βλέπει και ακούει οράματα του γκόμενου της. Προσοχή! Δεν ακούει την φωνή της συνείδησης ή έχει παραισθήσεις με flashback. Εχει ολόκληρες συζητήσεις με την οπτασία του Edward! Θα μου πείτε φυσικά, εάν ακούει φωνές, νομίζει ότι έχει συζητήσεις με φανταστικούς φίλους και δικαιολογεί κάθε πράξη της αναλόγως με το πως της συμπεριφέρεται η οπτασία, η εξήγηση είναι προφανής
Πιστεύω σ' ένα βαμπιρ, με κόκκινα μάτια, ρουφηχτή ορατών τε πάντων και αοράτων

Οχι όμως η ηρωίδα μας δεν ανακάλυψε την θρησκεία. Ξέρετε γιατί μπορεί να βλέπει οράματα με τον φίλο της;
Fuck you. That's why
Και τρίτο, για να τελειώνουμε, η γελοία επιμονή των παραγωγών να εμφανίζουν τους "λύκους" χωρίς πουκάμισα. Μας ρίχνουν σε κάποια φάση ένα "οι λύκοι δεν νοιώθουν κρύο" αλλά δεν μας εξηγούν γιατί φορούν κοντά παντελονάκια ή παπούτσια. Επειδή μάλιστα το κράξιμο ήταν τόσο πολύ, οι ίδιοι οι παραγωγοί αναγκάστηκαν να διακωμωδήσουν την κατάσταση. Αντιλαμβάνομαι ότι κάθε φορά που ο Jacob και η παρέα του εμφανίζονται top-less η κινηματογραφική αίθουσα φτάνει σε συλλογικό οργασμό (ειρωνικά ξυπνώντας ορέξεις τις οποίες η πρωταγωνίστρια προσπαθεί συστηματικά να καταπνίξει) αλλά ρε φίλε κάνε και λίγο κράτει! Και ξέρετε γιατί ο Jacob εμφανίζεται μονίμως ημίγυμνος;

ALL TOGETHER NOW!

Πιο. μισητός. χαρακτήρας. EVER!

H Bella Swan (ειλικρινά, κάθε φορά που γράφω αυτό όνομα πεθαίνω λίγο μέσα μου) είναι μακράν ο πιο εκνευριστικός χαρακτήρας που έχω δει σε ταινία. Εντελώς άχρηστη, ολοκληρωτικά εξαρτώμενη από άλλους για να καθαρίζουν τις βρωμιές της , στερημένη οποιασδήποτε φιλοδοξίας, καταθλιπτική, εγωκεντρική και εγωίστρια, η πρωταγωνίστρια είναι από αυτούς τους χαρακτήρες που δεν μπορείς παρά να αντιπαθήσεις. Η Bella είναι από αυτές τις γυναίκες που ο κόσμος τους περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στον άντρα της. Οτι κάνει είναι για να τον ικανοποιήσει και η ύπαρξη της διαλύεται εάν την παρατήσει. Καλό χαρακτηριστικό για ηρωίδα βικτωριανού αφηγήματος (όπως τα Ανεμοδαρμένα Υψη, βιβλίο στο οποίο οι ταινίες κάνουν συχνά-πυκνά αναφορά) αλλά εντελώς εκτός τόπου και χρόνου για γυναικείο χαρακτήρα του σήμερα. Οχι ότι οι υπόλοιποι γυναικείοι χαρακτήρες την βγάζουν καθαρή δηλαδή. Ολες είναι καρικατούρες, με μοναδική εξαίρεση την Alice η οποία έχει δεν έχει δέκα σκηνές. H αποτυχία μιας ταινίας να κάνει έναν από τους πρωταγωνιστές relatable (πέραν των fans) είναι ακόμα ένα σημάδι κακής ταινίας.
 Και σαν να μην μας φτάναν όλα αυτά, έχουμε και την ψύχωση της με το σεξ. Από την μια, δεν λέω, είναι καλή ιδέα να διδάσκουμε στα κορίτσια ότι δεν θα πρέπει να κάνουν σεξ με οποιονδήποτε, αλλά από την άλλη η γκόμενα μας έχει πρήξει εντελώς! Κοπέλα μου, get some μπας και σου περάσει η υστερία!

Pictured. The Forbidden Fruit



Ηθοποιοί... λέμε τώρα

Στο αντίπαλο δέος του "Twilight", την σειρά "Harry Potter", οι κύριοι ηθοποιοί ήταν επίσης ατάλαντοι (με κορυφαία την Emma Watson). Λίγο όμως το ελαφρυντικό της ηλικίας, λίγο η συνεχής δράση κα λίγο οι εξαίρετοι δευτερεύοντες ρόλοι, το καλύπταμε το πρόβλημα. Τέτοιο σενάριο δεν υφίσταται στο "Twilight". H δράση απουσιάζει συνεχώς έτσι μοιραία οι πρωταγωνιστές έχουν πολύ περισσότερο χρόνο επί της οθόνης. Η απουσία ταλέντου είναι εμφανής, με πρώτη και καλύτερη την Kristen Stewart, που ενσαρκώνει την Bella. Η γυναίκα πραγματικά έχει μια έκφραση και για τις τρείς ταινίες και όλα τα αισθήματα!

Χαρά

Φοβος


Θλίψη

Εγχείρηση ανοιχτής καρδίας χωρίς αναισθητικό

Εξ' ισου ατάλαντοι είναι και οι υπόλοιποι, με εξαίρεση τον Billy Burke (Charlie) και τον Jackson Rathbone (Jasper). Μια μικρή σημείωση εδώ όμως. Οσο καλός και να είναι ένας ηθοποιός, άμα το σενάριο δεν βοηθά τότε φαίνεται ξυλάγγουρο. Π.χ. πως να κάνει κάποιος την εξής συζήτηση να μην ακουστεί γελοία: "I thought we agreed, no gifts." "You being here with me everyday is a good enough gift for me".

Συνοψίζοντας, οι ταινίες "Twilight" έχουν πολύ συγκεκριμένο ακροατήριο και ξέρουν πως να το ικανοποιήσουν. Τον υπόλοιπο κόσμο τον έχουν χεσμένο και καλά κάνουν. Κινούνται προς τα λεφτά και τα λεφτά είναι στο να δώσουν στον κόσμο τους αυτό που περιμένει. Συγκρινόμενη με άλλες ταινίες, είναι εξαιρετικά μέτρια αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Οπως πολύ σωστά έγραψε μια φίλη, πρόκειται για μια ένοχη απόλαυση, από αυτές που δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι μας αρέσουν. Fair enough. Ποιός είμαι εγώ για να κρίνω; Εγώ ξεραίνομαι στο γέλιο κάθε φορά που βλέπω το "Dogma".

"Fuckity fuck fuck fuck fuck". H πιο πνευματώδης ατάκα του έργου
Εάν οι προηγούμενες ταινίες σας άρεσαν, θα καταλατρέψετε το "Breaking Dawn". Εάν από την άλλη είσαστε ο μέσος σινεφίλ, ούτε από έξω.



*I hate myself

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

"Commencing Operation Mindfuck". 6 ταινίες που έδεσαν τα μυαλά μας κόμπους

Οταν κάθεσαι να δεις μια ταινία, κατά κανόνα, το κάνεις για να χαλαρώσεις. Αφήνεις το μυαλό στην ουδέτερη ταχύτητα και κάθεσαι να χαζέψεις. Η πολλή σκέψη τρώει τον αφέντη και αρκετά δουλέψα για σήμερα, τώρα θέλω να ριλαξάρω. Καμιά κωμωδιούλα, κανέα εργάκι ανεγκέφαλης δράσης, τέτοια πράγματα. Τίποτα που να απαιτεί περισσότερη εγκεφαλική δραστηριότητα απο το να κρατάς τα μάτια σου ανοιχτά.. Χαλαρά..
Τότε προφανώς δεν είδατε καμιά από τις επόμενες πέντε ταινίες. Ταινίες με με σενάριο τόσο συγχισμένο και λαβυρινθώδες που ούτε με GPS δεν μπορείς να βγεις από μέσα.

"Στη επόμενη στροφή, πηγαίνετε αριστερα. Προσοχή σε λακούβες και μινώταυρους"


Ταινίες που μόλις τις δεις αναφωνείς "WHAT THE FUCK?!?!" και τις ξαναβάζεις για να δεις τι έχασες από την πρώτη θέαση. Να τις εξηγήσω δεν πρόκειται, όχι γιατί δεν έχω την δική μου θεωρία για την κάθε μια, αλλά επειδή οι εξηγήσεις είναι τόσες πολλές που θα θέλαμε ένα ποστ για την κάθε μια και στο τέλος θα καταλήγαμε πάλι στο "ε ναι και αυτό είναι πιθανόν".


Vanilla Sky




Ταινία με τον Tom Cruise, σε ποστ για ταινίες που είναι υπεύθυνες για μαζικό mindfuck? Κι όμως, ακόμα κι ένα χαλασμένο ρολόι δείχνει δύο φορές την ημέρα σωστά την ώρα. Ο Cruise έπαιξε σε τόσες πολλές ταινίες που είναι βάσει πιθανοτήτων αναπόφευκτο ότι θα έπαιζε σε κάτι καλό.

Ταινίες με προφανές gay περιεχόμενο not withstanding

Το Vanilla Sky που λέτε είναι απο τις ταινίες που έχουν σκοπό να συγχύσουν. Αυτό και μόνο. Αμα καταλάβεις σε οποιαδήποτε φάση του έργου ακριβώς τι παίζει, οι δημιουργοί θεωρούν εαυτούς αποτυχημένους, καταλήγουν να πίνουν από τις δέκα το πρωί και πεθαίνουν άστεγοι σ' ένα σοκάκι.
Η ταινία διηγείται την ιστορία του David Aames ιδιοκτήτη ενός εκδοτικού οίκου, o οποίος βλέπει την ζωή του να αλλάζει ξαφνικά όταν τραυματίζεται σε ένα ατύχημα με την πρώην φιλενάδα του που βάλθηκε να του καταστρέψει την ζωή. Ο Aames αποσύρεται από τον κόσμο, αηδιασμένος με τον εαυτό του αφού μετά το ατύχημα το πρόσωπο του έχει παραμορφωθεί φριχτά. Μια καινούργια γυναίκα όμως του δίνει ελπίδα για το μέλλον και του εμφυσά αρκετή αυτοπεποίθηση ώστε ο ήρωας μας να αρχίσει νέα ζωή και να επιδιορθώσει το πρόσωπο του. Ή έτσι νομίζει αφού μια καλή μέρα ξυπνά και διαπιστώνει ότι η γυναίκα που τον έσωσε είναι στη πραγματικότητα αυτή που τον τραυμάτισε και η ζωή του μαζί της έχει εξαφανιστεί εντελώς. Messed up? Ακόμα δεν είδατε τίποτα. Ο πρωταγωνιστής σε μια θεραπεία με τον ψυχολόγο βλέπει μια διαφήμιση για μια εταιρεία κρυονικής, η οποία του φαίνεται πολύ γνωστή. Επισκεπτόμενος τα γραφεία της εταιρείας, ο Aames μαθαίνει ότι στη πραγματικότητα είναι 150 χρονών και ότι βρίσκεται μέσα σε ένα όνειρο που πήγε στραβά.

"Το όνειρο σας συνάντησε βλάβη ERROR 4401 και θα κλείσει αυτόματα. Να ειδοποιηθεί η Microsoft?".
Το Vanilla Sky βασίστηκε σε ισπανικό έργο με το όνομα "Ανοιξε τα μάτια", που είναι και η τελευταία ατάκα του έργου.


Memento



Τα αδέλφια Christoper και Jonathan Nolan είναι οι πλέον σύγχρονοι ειδικοί στα ψυχολογικά θρίλερ.  Σχεδόν όλες οι κινηματογραφικές τους απόπειρες είναι επιτυχίες ενώ πρόσφατα ο Jonathan ασχολήθηκε και με την τηλεόραση. Μια από τις πρώτες τους ταινίες, το Memento, είναι ύμνος στη μη γραμμική διήγηση και την ασυμβατότητα. Η ομορφιά του έργου; Η εξιστόρηση είναι αντίστροφη! Κάποιος πραγματικά μπορεί να δει το έργο ανάποδα και να βγάλει περισσότερο νόημα απ' ότι αν το δει   κανονικά! Η ταινία βασίστηκε σε μια σύντομη ιστορία του Jonathan ονόματι "Memento Mori" την οποία ο Christopher διαμόρφωσε σε σεναριακή μορφή. Πρωταγωνιστής είναι ο Guy Pearce (πρώτη επιλογή ήταν ο Brad Pitt που όμως απέρριψε την ταινία λόγω ειλημμένης υποχρέωσης) και η υπόθεση έχει να κάνει με ένα τύπο που μετά από ένα ατύχημα υποφέρει από αμνησία, αδυνατώντας να δημιουργήσει καινούργιες αναμνήσεις. Να σημειώσουμε ότι οι ψυχολόγοι δήλωσαν ότι ο τρόπος που παρουσιάζεται η αμνησία στο  Μemento είναι πολύ πιο κοντά στη πραγματικότητα απ' ότι παρουσιάζεται συνήθως στο Χόλιγουντ

Ok χτύπησα στο κεφάλι και έπαθα αμνησία.  Οσες απ' σας δεν έχω πηδήξει ,  κάντε μια γραμμή μπροστά από το κρεβάτι

Ο Leonard Shelby, ο ταλαίπωρος πρωταγωνιστής, μπορεί να θυμηθεί τα πάντα για τον εαυτό του, αδυνατεί όμως να συγκρατήσει οτιδήποτε συνέβηκε σ' αυτόν μετά το ατύχημα του. Ο Shelby αφήνει μυνήματα, στοιχεία και ενδείξεις στον εαυτό του, με τη μορφή τατουάζ και φωτογραφιών για να θυμηθεί τι έκανε την προηγούμενη μέρα. Ο Shelby έχει ένα σκοπό. Να βρει και να σκοτώσει τον εγκληματία με το όνομα Johnny G. που πιστεύει ότι ευθύνεται για τον βιασμό και την δολοφονία της γυναίκας του, αλλά και το χτύπημα στο κεφάλι που τον οδήγησε στη σημερινή του κατάσταση.
Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε δύο παράλληλες ιστορίες. Μια μαυρόασπρη, που κινείται με κανονική χρονολογική σειρά και μια έγχρωμη που κινείται ανάποδα. Οι δύο ιστορίες στο τέλος συγκλίνουν για να δώσουν τις τελικές απαντήσεις και γίνονται μια ενιαία ιστορία.


Donnie Darko





"Welcome to Mindfuck Central. Exit to your left. Thak you for flying Air Frank".
Πάνε δέκα χρόνια από τότε που ένας νεαρός Jake Gylenhaal και ένας κούνελος βγαλμένος από τον πιο σκοτεινό εφιαλτη ήρθαν για να μας ανατινάξουν τα μυαλά με τις περιπέτειες τους

"Ι'll give you an Easter fuckin Bunny biatch!"

To "Donnie Darko" είναι ένα υβρίδιο ταινίας επιστημονικής φαντασίας και ψυχολογικού θρίλερ, με ήρωα τον ομώνυμο Donnie, που στην αρχή του έργου γλυτώνει από βέβαιο θάνατο όταν μια μηχανή αεροπλάνου πέφτει στο δωμάτιο του. Ο Donnie εκείνη την στιγμή βρισκόταν έξω και συνομιλούσε με ένα τρομακτικό κούνελο, ο οποίος του αποκάλυψε ότι σε 28 μέρες ο κόσμος θα καταστραφεί. Την επομένη ο Donnie και η οικογένεια του μαθαίνουν ότι κανένας δεν έχει ιδέα από που ήρθε η μηχανή, αφού δεν έγιναν αεροπορικά δυστηχήματα ούτε κανένα αεροπλάνο ανέφερε απώλεια κινητήρα. Με τον κούνελο ονόματι Frank να μπαινοβγαίνει στη ζωή του, ο Donnie ξεκινά ένα ταξίδι για να αποτρέψει το τέλος του κόσμου που δεν έχει ιδέα πως θα γίνει. Ή μηπως είναι σχιζοφρενής; Ο Frank είναι αληθινός ή αποκύημα της φαντασίας του; Η ταινία πραγματεύεται και την έννοια της τρύπας στο χωροχρόνο, μέσω της οποίας μπορεί κάποιος να αλλάξει το παρόν για να οδηγήσει σε ένα παράλληλο μέλλον, που δεν είναι κατ' ακρίβεια παράλληλο αλλά το πραγματικό αφού πλέον το παράλληλο που πριν ήταν πραγματικό δεν υφίσταται. Τα χάσατε; Που να δείτε την ταινία ακόμα! Είναι ο Donnie ένας ήρωας, ένας σχιζοφρενής ή απλά ένας κούνελος με ηλίθια στολή ανθρώπου;


Inception




Κυρίες και κύριοι, the Nolan brothers. Δεν μας έφτανε ένα mindfuck από το ταλέντο τους, έπρεπε να επιστρέψουν για να μας δώσουν το τελειωτικό χτύπημα με το Inception. Το πόσο συγχισμένη είναι αυτή η ταίνια μπορεί να φανεί από τις συζητήσεις στο ίντερνετ. Ο κάθε ένας έχει την δική του άποψη και ανάλυση, όλοι έχουν στοιχεία για να στηρίξουν την θέση τους και κανένας δεν έχει άδικο. Και οι Nolans από μια γωνιά να τρίβουν τα χεράκια τους.
Το "Inception" έχει να κάνει με την έννοια του ονείρου μέσα στο όνειρο, σε βαθμό που η αλήθεια είναι καθαρά υποκειμενική και ο άνθρωπος έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Είναι αυτό ένα όνειρο ή είναι αλήθεια; Αν είναι όνειρο πως ξυπνώ; Και αν είναι όνειρο τότε γιατί είναι τόσο αληθινό; Είναι τελικά η πραγματικότητα υπαρκτή ή μια αφηρημένη έννοια μπλεγμένη σε πολλαπλά ονειρικά επίπεδα; Εάν ξέρω ότι είναι όνειρο τότε αυτό το κάνει ψεύτικο ή μπορώ να επιλέξω να ζω μέσα στην άγνοια;
Μετά από μια ώρα περίπου βλέποντας την ταινία
Ηρωας της ταινίας είναι ειναι ο Dom Cobb (Leonardo Di Caprio) που επαγγέλεται βιομηχανικός κατάσκοπος/ονειροκλέφτης. Δουλειά του Cobb είναι να διεισδύει στο ασυνειδητο των στόχων του με το να δημιουργεί ένα ονειρικό κόσμο για αυτούς και να κλέβει τα μυστικά τους. Οταν ένας πλούσιος βιομήχανος αναθέτει στον Cobb να μπει στο μυαλό ενός ανταγωνιστή του και να του βάλει μια ιδέα (το επώνυμο inception που στη ταινία θεωρείται από εξαιρετικά δύσκολο μέχρι αδύνατο)  o ήρωας μας ξεκινά ένα ταξίδι που στο τέλος θα τον λυτρώσει ή θα τον αποτελειώσει. Ο βιομήχανος υπόσχεται στον Cobb ότι εάν πετύχει τότε θα τον απαλλάξει από την κατηγορία για δολοφονία της γυναίκας του (η οποία αυτοκτόνησε) και θα του επιτραπεί ξανά η είσοδος στις ΗΠΑ όπου τον περιμένουν τα παιδιά του.
Για να πετύχει στην αποστολή, ο Cobb χρησιμοποιεί την τεχνική των πολλαπλών ονειρικών επιπέδων. Ο μόνος τρόπος για να ξυπνήσει κάποιος από το όνειρο και να επιστρέψει στο προηγούμενο ονειρικό επίπεδο (και κατ' επεκτάση τελικά σε εκείνο που ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως πραγματικότητα) είναι μια απότομη πτώση ή ο θάνατος. Σημαντικό ρόλο στη ταινία παίζουν τα τοτέμ, αντικείμενα τα οποία αντιδρούν με ένα τρόπο που μόνο ο ιδιοκτήτης ξέρει, με το σκεπτικό ότι εάν δεν αντιδράσουν όπως πρέπει τότε ακόμα βρίσκεσαι σε όνειρο και πρέπει να πας πίσω ένα επίπεδο. Στη περίπτωση του Cobb είναι μια σβούρα, η οποία δεν σταματά να γυρίζει ποτέ εάν βρίσκεται μέσα σε όνειρο.



Mulholland Drive


Οταν ο σκηνοθέτης της ταινίας αναγκάζεται να βάλει στην DVD έκδοση δέκα στοιχεία για να βοηθήσει τους θεατές να καταλάβουν το νόημα της ταινίας, τότε ξέρεις ότι κάτι  δεν πάει καλά! Το 2001 δεν ήταν καλή χρονιά για όσους τους αρέσει ο συμβατικός κινηματόγραφος (ξέρετε, αρχή μέση, τέλος) αφού μετά το "Donnie Darko" μας ήρθε και το "Mulholland Drive", μια ταινία που βάζει το "σου" στο σουρεάλ. Εάν ο Nταλί έφτιαχνε ταινίες, πιθανότατα να μας έδινε κάτι σαν το πόνημα του David Lynch. Η πραγματική οδός Mulholland είναι ο δρόμος προς τα στούντιο του Χόλλιγουντ, ένα αλληγορικό όχημα για τον δρόμο προς την επιτυχία ενός ηθοποιού ή σκηνοθέτη. Η ταινία δηλαδή είναι μια συμβολική μεταφορά της πορείας μιας ηθοποιού προς την δόξα και την καταξίωση. Απλό έ;

Wait for it.....

Σαφέστατα απλό. Αν εξαιρέσεις ένα ατύχημα χωρίς θύματα, ένα πληρωμένο δολοφόνο, ένα άντρα που βλέπει εφιάλτες, ένα ομοφυλοφυλικό έρωτα, μια αμνησία, ένα μπλέ κλειδί, μια κόκκινη λάμπα και ένα φριχτό θεατρικό σε ένα club που ονομάζεται Silencio. Δεν φτάνει που η ταινία δεν έχει γραμμική διήγηση, δεν φτάνει που αλλάζει συνεχώς φόντο,  πραγματεύεται και την διείσδυση του υποσυνείδητου στο πραγματικό κόσμο αλλά και την έννοια των πολλαπλών πραγματικοτήτων και προσωπικοτήτων!

Fuck you very much Mr Lynch

O μοναδικός τρόπος να καταλάβεις αυτή την ταινία είναι με σημειωματάριο και το κουμπί του replay. Ο Lynch είχε ως στόχο να δώσιε στο κοινό ένα μεταμοντέρνο φιλμ νουαρ, με σουρεαλιστικό ύφος και στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ. Μια απ' όλα δηλαδή.


12 Monkeys




Blast from the past ε; Οταν θέλουμε να μιλήσουμε για το παράδοξο του ταξιδιού στο χρόνο, μιλούμε για το "12 Monkeys". H ταινία του 1995 άνοιξε καινούργια μονοπάτια για τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας ενώ η ερμηνεία του Brad Pitt αναγνωρίστηκε και από την Ακαδημία μ' ένα Οσκαρ Β' αντρικού ρόλου.
Η υπόθεση έχει να κάνει με ένα καταδικασμένο εγκληματία, τον James Cole (Bruce Willis) στον οποίο δίνεται η ευκαιρία να εξαγοράσει την ποινή του, εάν δεχτεί να επιστρέψει στο χρόνο και να συλλέξει πληροφορίες για ένα ιό που σκότωσε σχεδόν όλους τους ανθρώπους.


Huh?!

Μικρή λεπτομέρεια. Βρισκόμαστε στο 2035, όλοι οι άνθρωποι ζουν κάτω από το έδαφος φοβούμενοι ένα θανατηφόρο ιό και προφανώς έχουμε την ικανότητα να ταξιδεύουμε στο χρόνο. Οι επιστήμονες της εποχής γνωρίζουν κάποια πράγματα για τν ιό αλλά όχι αρκετά ώστε να αποτρέψουν την καταστροφή. Enter  Cole που αναλαμβάνει να προσεγγίσει ένα μισότρελλο ακτιβιστή οικολόγο (Brad Pitt) που παρουσιάζεται ως υπεύθυνος για τον στρατό των 12 πιθήκων. Και ενώ γίνονται όλα αυτά ο James έχει ένα συνεχές όραμα για μια καταδίωξη στο αεροδρόμιο, που δεν μπορεί να θυμηθεί τι είναι.