Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Χορεύοντας με τους κάφρους*: Οι 5 πιο "WTF?!?" στιγμές στο σινεμά!


Το Χόλιγουντ δεν είναι ο ιδανικός  χώρος για να αναζητήσει κάποιος λογική και συνέχεια. Οι άνθρωποι ζουν κυριολεκτικά σ’ ένα ξεχωριστό, δικό τους κόσμο, όπου η εκκεντρικότητα εκλαμβάνεται σαν δημιουργικότητα και η οριακή ψυχοπάθεια σαν αποδεκτό και κάποτε απαραίτητο χαρακτηριστικό των «ταλέντων». Η πλάκα είναι ότι πολλές φορές αυτό είναι η αλήθεια. Για να τα καταφέρεις σ’ ένα τέτοιο χώρο χρειάζεται μια δόση ψυχοπάθειας και οι δημιουργικοί άνθρωποι δεν είναι και η πιο ισορροπημένη κάστα.
Ετσι, το Χόλιγουντ είναι συνηθισμένο να βλέπει πράγματα που αψηφούν την κοινή λογική. Υπάρχουν όμως και οι στιγμές που κάνουν ακόμα και τον Νταλί να τραβά τα μουστάκια του ! Ψάξαμε και βρήκαμε για σας τις πέντε πιο παλαβές στιγμές του σινεμά!


Το κομμένο κεφάλι του αλόγου στο «The Godfather» είναι πραγματικό!

Θυμάστε εκείνη την σκηνή στο «The Godfather», που ο παραγωγός Τζακ Γουόλτζ ξυπνά και βρίσκει ένα κεφάλι αλόγου στο κρεβάτι του ;  Φαίνεται ότι ο Κόπολα έχει χεσμένα τα ειδικά εφέ (αυτό με το να μην χρειάζεται εφέ, το κάνει πολύ και θα δείτε μετά τι εννοώ) και τις κούκλες, αφού το κεφάλι είναι πέρα για πέρα αληθινό! Καλά διαβάσατε. Α, και το αίμα στο κρεβάτι; 100% αίμα!
 Ο Κόπολα προμηθεύτηκε το κεφάλι από ένα εργοστάσιο παραγωγής σκυλοτροφής (huh?!) και του το παρέδωσαν στο σετ το πρωί του γυρίσματος. Και ξέρετε τι μας κάνει να βγάζουμε το καπέλο; Το γεγονός ότι πρόβαραν την σκηνή με τον ηθοποιό Τζον Μάρλει χρησιμοποιώντας ψεύτικό κεφάλι και όταν θα γύριζαν την σκηνή δεν του είπαν ότι το άλλαξαν! Η κραυγή του ηθοποιού εκείνη την στιγμή είναι πέρα για πέρα πραγματική!

“Ok, now I get up and pretend Im scared..What’s this? Oh, oh, OOOOOH! OH YOU FUCKS! JESUS JUMPING CHRIST! OH YOU CRAZY BASTARDS!

Ο Κέβιν Κόσνερ κτίζει σκηνικό εκατομμυρίων, χωρίς κανένα απολύτως λόγο!

Οταν η ταινία σου γίνεται case study για το πως να μην γυρίζονται ταινίες, ξέρεις ότι τα έχεις σκατώσει big time. ToWaterworld” είναι το καλύτερο παράδειγμα  για το πως μια ιδέα μπορεί να πάει εντελώς λάθος και η επένδυση σ’ ένα μπλόκμπαστερ να εξαφανιστεί πιο γρήγορα από την κοκαϊνη στο τραπέζι του Κιθ Ριτσαρντς. Για να λέμε όμως και την αλήθεια, πόσο μαλάκας πρέπει να είσαι για να δώσεις στο Κέβιν Κόσνερ μια λευκή επιταγή; Σοβαρά, το «Field of dreams» δεν ήταν και τόοοοοοοσο σπουδαία ταινία.

Ελα Αλέκο! Πόσα σου έκατσε το σκηνικό; Ποσααααα;!;

Anyway, πίσω στα δικά μας. Το “Waterworld” εμπίπτει στη κατηγορία των  «μετα-αποκαλυπτικών ταινιών», με εκείνες δηλαδή  που ασχολούνται με το τι θα γίνει μετά το τέλος του κόσμου. Αυτές οι ταινίες συνήθως δεν έχουν πολύ ψηλό μπάτζετ, σε σύγκριση με άλλες ταινίες του ίδιου βεληνεκούς, λόγω του ότι συνήθως  διαδραματίζονται σ’ ερημιές και βρίθουν εξωτερικών πλάνων ενώ τα σκηνικά εξαρτώνται αποκλειστικά από την φαντασία του σκηνοθέτη (βλ. την τσέπη του παραγωγού). Στη περίπτωση του «Waterworld» τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο εύκολα, αφού στη ταινία όλος ο κόσμος έχει βυθιστεί κάτω από το νερό. Μιας και οι περισσότεροι από μας  δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το νερό στη μπανιέρα μας από τον Ειρηνικό ωκεανό, μια πολύ καλή ιδέα θα ήταν να στηθεί ένα σκηνικό στη πιο κοντινή θάλασσα ή ακόμα να γίνει και θαλάσσιο σκηνικό σε στούντιο, όπως έκανε ο Κάμερον για το «Titanic». 
Pictured: NOT the Pacific

Τι λέω; Ακόμα και εάν ο Κέβιν αγόραζε δέκα τόνους μπύρα και έβαζε όλο το crew να τις πιεί και να κατουρήσουν μέχρι να γεμίσει το σκηνικό, πάλι θα του καθόταν λιγότερα από  αυτό που κατέβασε τελικά η κούτρα του.
Ο Κέβιν που λέτε αποφάσισε ότι θέλει γύρισμα, on location. Πρόσεξε: On location γύρισμα... για θάλασσα! Να δειχνε λίγα από τα αξιοθέατα της Χαβάης, όπου πήγε;  Α μπα. Να δειχνε λίγη από την θαλάσσια ζωή, ίσως καμιά ατόλλη, κανένα κοραλιογενή ύφαλο, κανένα σέρφερ να τσακίζεται πάνω σε βράχια ή έστω το μουστάκι του Τομ Σέλλεκ από το “Hawaii 5-0”; Τσου και πάλι. Ο δικός μας μετέφερε όλο το crew στη Χαβάη και μετά έφτιαξε ένα σκηνικό δεκάδων εκατομμυρίων (175 μύρια έκατσε η ταινία, η πιο ακριβή παραγωγή μέχρι τότε και η πιο ακριβή μεταποκαλυπτική ταινία μέχρι σήμερα), το οποίο χτίστηκε ακριβώς για να κρύψουν το γεγονός ότι τα γυρίσματα έγιναν ανοιχτά της Χαβάης!
Ο μοναδικός άνθρωπος στην ιστορία του σύμπαντος που έδειχνε καλός με μουστάκι

Μην βαρέσεις το κεφάλι στο keyboard ακόμα. Το πηγάδι της βλακείας ακόμα δεν έπιασε πάτο. Βλέπετε, το σκηνικό που έπρεπε να χτιστεί ήταν τεράστιο. Και δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν φτηνά υλικά γιατί ήταν στη μέση της θάλασσας! Μπροστά στο κίνδυνο να πάνε όλοι φουνταριστοί (όπως η καριέρα του Κόσνερ) οι κατασκευαστές έπρεπε να χρησιμοποιήσουν σχεδόν αποκλειστικά σίδερο. Ενα μικροπροβληματάκι όμως. Η Χαβάη δεν έιχε αρκετό σίδερο για να καλύψει τις ανάγκες τους! Ετσι αναγκάστηκαν να φέρουν αεροπορικώς σίδερο από την Αμερική για να τελειώσουν το σκηνικό, που κατέληξε έτσι κι αλλιώς στο πάτο της θάλασσας. Α, δεν το είπαμε αυτό; Βλέπετε, ο Κέβιν είχε ακόμα μια σπουδαία ιδέα (παίζει σε προηγούμενη του ζωή ο άνθρωπος να ήταν υδραυλικός στη Βενετία).  Μην βαράς λέμε το κεφάλι, περίμενε.
Εδωσε οδηγίες να χτιστεί το σκηνικό σε μια περιοχή όπου κάθε χρόνο σχεδόν περνά τυφώνας. Ποιός από σας θέλει να μαντέψει τι έγινε μεσούσης των γυρισμάτων;  Ακριβώωωωωωως! Ολόκληρο το κτίσμα έγινε βίδες και αναγκάστηκαν να το ξαναχτίσουν από την αρχή, σκάζοντας άλλα δεκάδες μύρια!
  Ok, τώρα μπορείτε να βαρέσετε το κεφάλι σας στο keyboard

ToDont mess with the Zohan”   βασίζεται στη ζωή του κομμωτή του Ανταμ Σάντλερ!

Δεν μπορέιτε να ξέρετε πόσο πολύ εύχομαι αυτή η πρόταση να μην ήταν αλήθεια. Εχοντας δει την ταινία (occupational hazard), μ πορώ να σας πω ότι μέχρι τώρα διάβαινα στη ζωή με την ασφάλεια της γνώσης ότι εκείνο το απαράδεκτο συνοθύλευμα εξωπραγματικών καταστάσεων και παιδικού χιούμορ ήταν  απλά αποκύημα της φαντασίας του Ανταμ Σαντλερ (μπορει να να έπαιξαν διάφορα παραισθησιογόνα τον ρόλο τους, δεν ξέρω, δεν κρίνω).
Pictured: True fucking story

Φευ όμως. Απίστευτο as it may sounds ( την πρώτη φορά που το είδα ακόμα και η οθόνη είπε «ΝΟ FUCKIN WAY ΜΑΝ!!») αλλά εκείνη η θεοπάλαβη ιστορία με τον ισραηλίτη κομμάντο που εγκαταλείπει τα πάντα για να έρθει στην Αμερική για να γίνει κομμωτής, είναι αλήθεια! Βασίζεται στην εμπειρία ζωής του κομμωτή του Ανταμ Σάντλερ, Γιούκι Σαρόνι! Ο Σαρόνι ήταν μέλος επίλεκτου στρατιωτικού σώματος όταν ήταν στο Ισραήλ, αλλά τα παράτησε όλα και ήρθε στην Αμερική για να γίνει επαγγελματίας στυλίστας. Με κάποιο τρόπο ο τύπος κατέληξε κοντά στον Ανταμ Σάντλερ και ανάμεσα στις κουβέντες για ποδόσφαιρο, γυναίκες και το πόσοι γορίλλες  χρειάζονται για να δείρουν τον Ντάνι Τρέχο (κανένας btw) φαίνεται ότι ο τύπος του ξεφούρνισε την ιστορία της ζωής του. Φαντάζομαι ο διάλογος πρέπει να ήταν κάπως έτσι: 
-Και δεν μου λες ρε Γιουκι, πόσοι γορίλλες λες να χρειάζονται για να δείρουν τον Ντάνι Τρέχο;
-Κανένας κύριε Σάντλερ. Ο Τρέχο είναι τόσο κουλ που άμα του την έμπαινε κανένας γορίλλας πιθανότατα θα του ξερίζωνε το χέρι και θα τον κοπάναγε μ’ αυτό στο κεφάλι μέχρι να πεθάνει. Δεν μου λες, σου είπα ποτέ ότι ήμουν σε επίλεκτη στρατιωτική ομάδα όταν ήμουν στο Ισραήλ;
-Τι λες ρε;! Σοβαρά;! Και δεν με λές, ήσουν σε ειδικές αποστολές δηλαδή, κάτι σαν Navy Seal;
-Χα χα χα! Οχι κύριε Σάντλερ! Απλά εκπαιδευόμασταν καλύτερα από τους άλλους αλλά δεν ήμασταν ποτέ σε μάχη! Θα μπορούσα φυσικά να μείνω και να αρμέγω καμήλες στην έρημο αλλά είπα να έρθω στην Αμέρικη και να γίνω κομμωτής των σταρς. Κάτι σαν το Τρύφωνα αλλά με πραγματικό λόγο για να είμαι περήφανος
-Και μπορείς να πεταχτείς από κτίριο σε κτίριο, να σκοτώσεις μια διμοιρία τρομοκράτες μόνο με οδοντικό νήμα και να μην πάθεις  τίποτα;!
-Tι;!; Ποιός μπορέι να κάνει κάτι τέτοιο; Οχι βέβαια!   
-Πω πω! Και μπορείς δηλαδή να κάνεις uppercut με τα πόδια και να γκρεμίσεις τοίχους με μια γρόθια;!
-Να, να γκρεμ- καλά, είσαι και ατάλαντος και κουφός;! Mόλις σου είπα ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον !
-Εκπληκτικό! Συγκινήθηκα! Θα το κάνω ταινία!

Κάτι τέτοιο τέλοσπάντων

Danny-fucking-Trejo
Ο Κόπολα πλήρωσε ιθαγενείς για να σφάξουν ένα βουβάλι και έκαψε ένα δάσος για να γυρίσει το «Apocalypse Now»!

Είμαι σίγουρος ότι στα κεντρικά γραφεία της PETA, μια φωτογραφία με το κεφάλι του Κόπολα βρίσκεται πάνω σε ένα dartboard και είναι γεμάτο από βελάκια. Το μίσος που πρέπει να του έχει η φιλοζωική οργάνωση πρέπει να είναι απύθμενο. Δεν τον έφτανε το κεφάλι του αλόγου στο “Godfather”, σκάει και η είδηση ότι  η σκηνή με την θυσία του βουβαλιού στο “Apocalypse Now”  δεν ήταν τυχαίο γεγονός, ( ο Κόπολα είχε πει ότι έτυχε να βρίσκεται εκεί όταν οι ιθαγενείς θα έκαναν την θυσία) αλλά προσχεδιασμένο!
Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, λέει η παροιμία (ιδίως οι μαλακίες) και οι ιθαγενείς αποκάλυψαν  ότι ο Φράνσις τους τα έσκασε για να κάνουν την θυσία on camera! Θυσία που να πούμε ότι δεν θα την έκαναν αλλιώς, απλά ο Κόπολα είχε ακούσει ότι κάποτε οι ιθαγενείς της περιοχής συνήθιζαν να θυσιάζουν βουβάλια.
Και επειδή ο Φράνσις είναι τελειομανής, είπε ότι δεν έιναι σωστό να εκνευρίσει μόνο τους φιλόζωους και να αφήσει τους οικολόγους παραπονεμένους. Θυμάστε την πρώτη σκηνή στο «Apocalypse Now» που το δάσος παίρνει φωτιά; Εκπληκτικό εφέ έτσι;  Γιατί, τι άλλο θα μπορούσε να ήταν; Ποιός είναι τόσο καφριλέιρο ώστε να κάψει ένα ολόκληρο δάσος για να γυρίσει μια σκηνή σε έργο δύο ώρες;

Ποιός, ποιός, ποιός μωρό μου ποιός;
Εεεεε ο Κόπολα απ’ ότι φαίνεται! Μην μπορώντας να περιμένει το δάσος να πάρει φωτιά από μόνο του, ο Κόπολα την είδε ελλαδίτης κτηματομεσίτης, πήρε παραμάσχαλα ντεπόζιτα  με βενζίνη και έβαλε φωτιά στο δάσος που βρισκόταν πέριξ των γυρισμάτων.

I love the smell of burning forest in the morning!
Φήμες που τον θέλουν να ήταν γυμνός καθ’ όλη την διάρκεια του συμβάντος, βαμμένος μόνο με το αίμα φρεσκοσκοτωμένου βουβαλιού και να τραγουδά «We dont need no water let the motherfucker burn» ελέγχονται ως ανακριβείς.
Για να λέμε όμως και του ψυχοπαθή το δίκαιο, ο Κόπολα είχε φτάσει στα όρια στην ταινία. Το γύρισμα του πήρε 16 μήνες αντί 2, αναγκάστηκε να βάλει τα μισά λεφτά αυτός αφού το project πήγε πολύ πάνω από το budget, ο Μάρλον Μπράντο που θα έπαιζε έναν από τους σημαντικότερους ρόλους ήρθε στο σετ μεθυσμένος, μην έχοντας διαβάσει το script και 40 κιλά υπέρβαρος, ένας τυφώνας του κατέστρεψε τα σκηνικά (πήρε συμβουλές από τον Κόσνερ φαίνεται), έπαθε κατάθλιψη και έχασε περίπου 50 κιλά. Και εγώ αν ήμουν στη θέση του μπορεί να τρελαινόμουνα λιγάκι.

Ο Αρνολτ Σβάτσενεγκερ πήρε Χρυσή Σφαίρα το 1976  

Πάλι, Ι shit you not.  Θυμάστε εκείνη την μαθηματική θεωρία για την τυχαιότητα, που λέει ότι εάν 700 πίθηκοι έγραφαν ασταμάτητα πάνω σε 700 γραφομηχανές για 700 χρόνια, είναι εξαιρετικά πιθανό ότι θα κατάφερναν να γράψουν το θεατρικό «Αμλετ» κατά λάθος; 

To be or not to be that is the question!
Oι πίθηκοι που δεν επιλέγηκαν γι’ αυτή την υψηλού επιπέδου διανοητική εργασία, φαίνεται ότι βρήκαν δουλειά στην Ακαδημία Κινηματογράφου. Δεν εξηγείται αλλιώς γιατί το 1976, ο άνθρωπος που δεν θα μπορούσε να παίξει πειστικά το πτώμα, κατάφερε να πάρει Χρυσή Σφαίρα για ηθοποιία. Ηταν η δεύτερη ταινία του νεανία τότε Σβατσενεγκερ, ο οποίος αφού είχε χρηστεί για ακόμα μια χρονιά Μr Universe εγκατέλειψε την Αυστρία και είπε να δοκιμάσει την τύχη του στο Χόλιγουντ (να θυμάστε αυτές τις πληροφορίες, έχουν σημασία). Η ταινία που λέτε, ονομάζεται «Stay Hungry» και σ’ αυτήν ο Jeff Bridges παίζει τον γιό ενός επιχειρηματία που θέλει να αγοράσει και να κλέισει ένα γυμναστήριο για να κάνει την περιοχή γύρω οικόπεδα. Ο Jeff πάει under cover στο γυμναστήριο, όπου όμως συμπαθά τον ιδιοκτήτη, ερωτεύεται και μια κοπέλα, ανακαλύπτει ότι του έχουν μείνει κάποια cojones από τα στεροειδή και αποφασίζει να εναντιωθεί  στον πατέρα του. Λεπτομέρεια: Στο γυμναστήριο τυγχάνει να προπονείται ένας μποντιμπιλντεράς από την Αυστρία, που ετοιμάζεται για τον διαγωνισμό του Mr Universum…  Φαντασία οι άτιμοι ε; Ποιός να είναι άραγε...

I flex ze muscles here herr Direktor?


*Ευχαριστίες στον φίλο που μου υπέδειξε ότι η προέλευση της λέξης «κάφρος» την καθιστά βαθύτατα ρατσιστική και μάλιστα σε δύο μέτωπα. Κάφρους, (kaffir στο αυθεντικό)  φώναζαν οι νοτιοαφρικάνοί τους μαύρους, εννοώντας ότι είναι υποδεέστερα άτομα. Kafir επίσης ονόμαζαν οι Αραβες τους μη μουσουλμάνους, πάλι θέλοντας να πουν ότι «πας μη μουσουλμάνος, βάρβαρος». Η λέξη σήμερα έφτασε να είναι συνώνυμο του βλάκας, διατηρώντας την αρνητική της έννοια αλλά στη πορεία απώλεσε τη συγκεκριμένη ρατσιστική της σημασία. Εδώ η λέξη βέβαια χρησιμοποιείται με την σημερινή της έννοια!

4 σχόλια:

  1. Τρίτο ποστ σε δυο μέρες! SOMEBODY STOP ME!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ποιός ανώνυμος μωρή;! Εγώ είμαι! Anyway!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλά, τζείνο το άλογο στον Νονό εστοίχειωσε τα παιδικά μου χρόνια!!! ευτυχώς που δεν ήξερα ότι εν αληθινό :/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. oh my god..τα 4 που τα 5 ήξερα τα..I am a nerd!..πρέπει να κόψω τες κακές παρέες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή