My deepest, darkest secret

Ολοι μας έχουμε μυστικά, καλά κρυμμένα, κάπου που κανένας δεν μπορεί να τα βρεί. Σκελετούς στη ντουλάπα μας, που λένε και τα αμερικανάκια.

Εκανα image Google search για "skeletons, closet". Αυτό είναι από τα πρώτα hits.  The fuck is wrong with you people?

Ολοι μας λοιπόν έχουμε κάτι που θα θέλαμε να κρατήσουμε κρυφό. Για κάποιους είναι μια εξαιρετικά άσχημη γκόμενα που ψάρεψαν σε μπαρ μετά που το αλκοολ ξεπέρασε το "τι σκατά σκέφτεσαι ρε μαλάκα;" όριο στο αίμα τους (το ίδιο ισχύει βεβαίως και για τις κυρίες, μην μας πουν και σεξίστές τώρα), για άλλους ήταν ένα πείραμα στο κολλέγιο (λέμε τώρα) και άλλα διάφορα.
Δόξα τω Θεό/Αλλάχ/Βουδα/Κανένα (πολυπολιτισμικότητα, όχι μαλακίες) έχω και γω καμπόσους σκελετούς στη ντουλάπα μου. Μικρούς, μεγάλου, μεσαίου μέγεθους αλλά όλοι αποκτήθηκαν με υπέρμετρη μαλακία και μόχθο γι' αυτό και γω τους προσέχω και τους έχω μη στάξει και μη βρέξει.
Κινούμενος όμως θεματικά σε σχέση με το blog, θέλω να κάνω το βήμα και να σας αποκαλύψω το πιο κρυφό μου μυστικό όσον αφορά ταινίες.

Good guess, but no

Είναι μια ταινία που ντρέπομαι να πω ότι μου αρέσει. Δεν είναι απο αυτές τις κωμωδιούλες που τις βλέπεις και ξερένεσαι αλλά ξέρεις μέσα σου ότι κατά βάθος είναι χάλια. Δεν είναι από αυτά τα δακρύβρεχτα που σου χτυπούν ένα ευαίσθητο νεύρο αλλά ξέρεις μέσα σου ότι είναι απλά ένα φτηνό δράμα. Οχι. Είναι πολύ χειρότερο. Είναι από αυτές τις ταινίες που παίρνουν και καλά τον εαυτό τους στα σοβαρά και νομίζουν ότι στέλνουν και κοινωνικό μήνυμα. Για να μην το καθυστερώ το αναπόφευκτο, ορίστε.

You cant see it, but Im rolled up in the bathroom and crying

To "Drumline" είναι μια ταινία παραγωγής 2000 και είναι πιο μπανάλ από έφηβο της δεκαετίας του 1980. Σαν ταινία, είναι επιεικώς χάλια. Χιλιοειπωμένη ιστορία, με χιλιοχρησιμοποιημένη φόρμουλα και χαρακτήρες τόσο ρηχούς που αν ήταν θάλασσα δεν θα μπορούσες να πνίξεις ούτε τον Μπεϊμπιστρουμφ. Πληροφοριακά, είναι η πραγματική ιστορία (μόνο αυτό σε κάνει να τραβήξεις πίσω) ενός νεαρού ντράμερ από μια φτωχογειτονιά που παίρνει μουσική υποτροφία για ένα κολλέγιο που υπερηφανεύεται για την μπάντα του. "Fish-out-of-water" χαρακτήρας που στην αρχή επαναστατεί ενάντια στο κατεστημένο και στη συνέχεια κάνει λίγο soulsearching και ανακαλύπτει το πραγματικό νόημα της ζωής. Ugh. Λες και δεν μας φτάναν όλα τούτα τα κλισέ, οι συμπτώσεις που συμβαίνουν σ' αυτή την ταινία είναι τόσο απίστευτες που κάνουν το "Lord of the Rings" να μοιάζει με τουριστικό ντοκυμαντέρ για την Νέα Ζηλανδία.

"Παρακαλούνται οι συμμετέχοντες στο σαφάρι να μην ταϊζουν τα ορκς γιατί αυτό χαλά την προσεγμένη διατροφή τους. Ευχαριστώ για την κατανόηση και καλωσορίσατε στην Middle Earth Safari Tours"

Κι όμως για μια περίοδο της ζωής μου είχα ένα DVD με την ταινία και το είχα κυριολεκτικά λιώσει. Σίγουρα, έχει κάποιες σπουδαίες χορογραφίες μπάντας, αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι σε καμία περίπτωση αρκετό για να δικαιολογήσει το υπόλοιπο αδικαιολόγητο έργο. Αυτό όμως είναι το "feel-good-movie" μου. Δεν ξέρω γιατί, δεν ξέρω πως, αλλά there it is. Νιώστε ελεύθεροι να κρίνετε.

Νομίζω δεν δώσαμε σ΄αυτή την εικόνα την απαραίτητη σημασία. Τι σκατά είναι αυτό στα δεξιά;!; Ασύρματος; Πάει με το σετ ή το φόρεσε μόνη της;! Και τι στο διάολο χρησιμεύει;! Αυτό το σουτιέν είναι κάτι που θέλει η ίδια ή το διάλεξε ο φίλος της;! Και αν είναι σετ, πως είναι άραγε το βρακί;  Επαναλαμβάνω, THE FUCK IS WRONG WITH YOU PEOPLE?!?

Αν έχετε και σεις ένα καλά κρυμμένο μυστικό (για ταινίες εννοώ, δεν θέλω την αστυνομία να βαρά την πόρτα μου μεσάνυχτα) γράψτε το στα comments!

Σας ευχαριστώ που με αφήσατε να σας διασκεδάσω! Μέχρι την επόμενη φορά.

Και να μην ξεχάσω! Πλέον γράφω το ημερολογιο ενός ανθρώπου που επιβίωσε σε μια μετα-αποκαλυπτική Κύπρο στο "Η Κύπρος μετά την καταστροφή" . Come and join in