Any way you want it: A "Rock of Ages" review

Θα κρατήσω το ποστ σύντομο. Δύσκολο, γιατί έχω μία έφεση προς το σεντόνι αλλά θα το παλέψω. Εγραψα σε παλιότερο ποστ ότι τα μιούζικαλ που θα μας απασχολήσουν φέτος θα είναι το "Rock of Ages" και το "Les Miserables" και διερωτήθηκα ποιό από τα δύο θα ήταν τελικά ο νικητής. Αυτό το ποστ είναι λίγο-πολύ όπως την πρώτη φορά που κάνει κάποιος σεξ. Τελείωσε πολύ πιο γρήγορα απ' ότι έπρεπε, ήταν χάλια και όταν το κοιτάζεις από το μέλλον σκέφτεσαι "τι μαλακία έκανα Θεέ μου;"
Η σύγκριση μεταξύ των δύο είναι όχι αστεία, αλλά και κάπως προσβλητική. Το ένα είναι η μεταφορά ενός σπουδαίου μιουζικαλ, με εκατομμύρια στη παραγωγή, σπουδαίες ερμηνείες από τους ηθοποιούς και φόντα για όσκαρ καλύτερης ταινίας. Το άλλο είναι το "Rock of Ages".

Δεν υπάρχει σύμπαν στο οποίο οι δύο αυτές ταινίες μπορούν να συγκριθούν. Το να θεωρούνται συγκρινόμενες επειδή είναι και οι δύο μεταφορά μιούζικαλ στη μεγάλη οθόνη, είναι σαν να συγκρίνεις το "Μανώλης και Κατίνα" με το "Big Bang Theory" λέγοντας ότι είναι και τα δύο κωμωδίες.
Στο δια ταύτα όμως. Το "Rock of Ages" είναι χάλια ταινία. Πρώτα απ΄ όλα, μεγάλο μέρος της επιτυχίας του μιούζικαλ έγκειται στη διαδραστικότητα του. Οι θεατές στις παραστάσεις λαμβάνουν μέρος σε αρκετές περιπτώσεις (στο τέλος οι μισοί ηθοποιοί τραγουδούν από τα καθίσματα), κάτι που βεβαίως δεν μπορεί να το κάνει η ταινία. Η πλοκή φαίνεται να είναι γραμμένη σε post-it, οι ερμηνείες είναι αδιάφορες στη καλύτερη περίπτωση, κάνει κοιλιά σε αρκετά σημεία και γενικά προσομοιάζει περισσότερο με βίντεοκλιπ παρά ταινία.
And I fucking loved it.

Όχι μία, εκατό-μια φορές να μου το βάλεις πάλι θα το δω. Για το τι συνιστά καλή ή κακή ταινία το έχω αναλύσει εδώ έτσι ας μην επαναλαμβανόμαστε. Χέστε τις αρνητικές κριτικές και το θάψιμο που του έχουν κάνει. Οσοι έθαψαν το έργο δεν έχουν ιδέα τι λένε. Το καστ και ο σκηνοθέτης ξεκαθαρίζουν από την αρχή ποιό θα είναι το θέμα της ταινίας. Ενα πλακατζίδικο, μουσικό αφιέρωμα στο ροκ των '80s (με έμφαση στους Journey, μέτρησα τρία τραγούδια, Steve Perry you are a fuckin GOD), υπό την κάλυψη ταινίας! Και στο συγκεκριμένο τομέα τα καταφέρνει άψογα! Για τι να πεις πρώτα; Την Katherine Zeta Jones και το "Hit me with your best shot"; Τον θέο του Ροκ Stacey Jaxx (τον υποδύεται ο Tom Cruise αλλά more on that later) με το "Pour some sugar on me"; Tο face-off στο Bourbon Room με το "We built this city" και το "We 're not gonna take it"; To πραγματικά σπουδαίο rendition του "Any way you want it" από την Mary J. Blige ή το φινάλε με το "Don't stop believin';

Οσοι νομίζατε ότι είναι από το "Glee" αυτό το τραγούδι, Ι' ll go Liam Neeson on your asses

Από οπου και να το δεις, η ταινία είναι θεϊκή. Plus, σε κάποια φάση ο Tom Cruise τραγουδά στον κώλο μιας γυναίκας "Ι wanna know what love is". Ωρα για το catchphrase μου. I-SHIT-YOU-NOT. Να μου το θυμηθείτε, αυτό το πλάνο κάποτε θα επιστρέψει και θα δαγκώσει τον Cruise στον....huh. Μάλλον ήξερε τι έκανε. Anyway.
Μιας και είπαμε για τον Cruise, είναι η μοναδική εξαίρεση σε όλη την ταινία γιατί προφανώς δεν πήρε το memo που έλεγε ότι το όλο πράγμα είναι για πλάκα. Την είδε κάπως βασανισμένος καλλιτέχνης που δεν τον καταλαβαίνει κανένας και μπήκε μάλιστα και στον κόπο να παίξει σοβαρά. Seriously, there were tears. Οπως φαντάζεστε το αποτέλεσμα είναι περισσότερο στη σφαίρα του αστείου παρά του σοβαρού...σε...μια...αστεία..ταινία...Huh.

Oh you 're good....

O Adam Baldwin με τον Russel Brand είναι απολαυστικότατοι και έχουν μεταξύ τους περισσότερη χημεία απ' ότι μια σεζόν του "Breaking Bad". Που έχει και παρουσία εδώ αφού στο έργο παίζει και Bryan Cranston. Επιασε το μάτι μου επίσης και τον Constantine Maroulis (πρωταγωνιστής του μιούζικαλ στο Broadway) που κάνει cameo ως ιδιοκτήτης δισκογραφικής εταιρείας. Ο άνθρωπας τραγουδά έξι λέξεις και εκμηδενίζει το τραγουδιστικό ταλέντο του Diego Bonetta που παίζει τον ρόλο του στη ταινία. Δεν είναι τυχαίο που έβαλαν αυτόν να τραγουδήσει στο sound track και όχι τον Bonetta.
Με λίγα λόγια, αν γουστάρετε κλασσικές ροκιές το "Rock of Ages" είναι Η ταινία για σας. Οπλιστείτε με χιούμορ, μαλλί αφάνα, γιλόκο λαμέ, παντελόνι καμπάνα, μπόλικο ποτό και θα περάσετε ωραία νύχτα!

Πολύ, πολύ αλκοολ...