Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Jumping the shark: The death of Dr. Gregory House





Heeeeeeeeeeeeeeeere's Johnny!!!





Αθάνατη ατάκα του Jack Nicholson από την ταινία "The Shining" που ταιριάζει στη περίπτωση μου. Ενας Nicholson μπάϊ δε γουέι που πριν πηδήξει τα μυαλά μας με την ηθοποιία του, φρόντισε να πηδήξει ότιδήποτε φορούσε φούστα δυτικά του Μισσισιπή (και παντελόνια αν θέλετε να πιστεύετε τις φήμες, αλλά hey εμείς εδώ δεν κρίνουμε κανένα)! Επιστροφή λοιπόν στο blog. Απολογίες για την απουσία αλλά λίγο μια ασθένεια, λίγο ένα ταξίδι στο Αμστερνταμ, λίγο άλλες επαγγελματικές ασχολίες αλλά και (για να είμαστε ειλικρινείς) λίγο και η τεμπελιά με κρατήσαν μακριά. Ιm back ομως και δεν πάω πουθενά, πουθενά εδώ θα μείνω!

Διατί προσφέρομεν και ποιοτική διασκέδαση στο blog. Αμ τι;



Στα καθ' ημάς που λέει και ο άνθρωπος με το κομοδινί μαλλί. Τώρα, τι να γράψω, τι να γράψω. Είναι κρίσιμο το θέμα. Συνήθως πριν γράψω οτιδήποτε μου αρέσει να το ψάχνω, να το γνωρίζω από την καλή και την ανάποδη, γιατί στο κάτω-κάτω δεν λέει να γράφουμε παπαριές. Αν κάποιος μπήκε στον κόπο να ρίξει ένα βλέφαρο στα γραφόμενα αξίζει ενός στοιχειώδους σεβασμού. Desparate times όμως call for desparate measures. Στο θέμα μας. Δεν είχα κάτι προετοιμασμένο αλλά έπρεπε οπωσδήποτε να γράψω κάτι τώρα που το πήρα απόφαση γιατί αλλιώς το blog θα πήγαινε στο νεκροταφείο των ξεχασμένων ιδεών, στην οδό Νωχελικότητας.

Ενθάδε κείται το Popcorn Monster. Η βαρεμάρα σκοτώνει...



Ετσι, μην έχοντας άλλη ιδέα πρόχειρη και επειδή το κατέχω το αντικείμενο θα κάνουμε μια παράκαμψη από το κυρίως theme του blog και από ταινίες θα περάσουμε στην τηλεόραση.
Ladies and gentlemen, I give to you, the death of Dr. Gregory House

R.I.P. man... We loved you till death...




Ποιός; Που; Τι; Πως; Πέθανε ο House και δεν πήραμε είδηση;! Ηρέμησε ψυχοπαθή φανταστικέ χαρακτήρα που βρίσκεσαι εδώ μόνο και  μόνο για να προσποιούμαι ότι κάποιος αντιδρά έτσι σ' αυτά που λέω. Ο House  μια χαρά είναι, η σειρά βρίσκεται στην έβδομη σεζόν και στο 11 επεισόδιο. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι όλα είναι καλά. Παρακολούθησα πρόσφατα ένα επεισόδιο της εβδομής σεζόν στο οποίο ο House μαζί με το αμόρε πάνε για double date με τον Wilson σε πίστα go kart. Λίγο έλειψε να δακρύσω βλέποντας την συγκεκριμένη σκηνή, γιατί κατάλαβα ότι ήταν η αρχή του τέλους. Λατρεύω τον χαρακτήρα που υποδύεται ο Hugh Laurie. Είναι πανέξυπνος, απολαυστικά μισάνθρωπος, αντισυμβατικός και με χιούμορ που λιανίζει κόκκαλα. Εχει όμως δυστυχώς πηδήξει τον καρχαρία...

Τσιμπουκάκι, τσιμπουκάκι;




Οχι ρε ανώμαλε! Δεν το γύρισε σε... σε.... ψαροβασία το λένε; Γίνεται κάτι τέτοιο; Οk σίγουρα όχι με καρχαρία αλλά μπορεί με χρυσόψαρο ή πέστροφα; Είναι ανατομικά δυνατόν; Τέλοσπάντων, επιστρέφω πριν χαθώ στις δαιδαλώδεις σκέψεις της απόλυτης ανωμαλίας.
"Jumping the shark" είναι, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, τηλεοπτική ορολογία και προέρχεται από την σειρά "Happy Days".

Θα σας άφηνα χωρίς το θρυλικό theme song? Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους σηκώνονταν χαράματα Σαββάτου για να το δουν από τον Λόγο!




Στην περίπου στα μέσα της προβολής της πλέον εικονικής σειράς για τα φίφτις στην Αμερική, η δημοτικότητα της σειράς άρχισε να πέφτει, το χρήμα να στερεύει και οι ιδέες για πλοκή είχαν σχεδόν εξαντληθεί εντελώς. Ετσι, οι παραγωγοί αποφάσισαν να στέιλουν την παρέα του Φονζι στο Χόλιγουντ όπου ο «πολύ κουλ για να χτενίσει τα μαλλιά του» πήδηξε πάνω από το κλουβί ενός καρχαρία για να αποδείξει πόσο ατρόμητος είναι.

Η σκηνή από το Happy Days



Σε τηλεοπτικούς όρους, όταν μια σειρά «πηδά τον καρχαρία» σημαίνει ότι πλέον άρχισε να παίρνει την κατιούσα, η πλοκή άρχισε να γίνεται απίστευτη εώς γελοιά και αρχίζουν οι προσθαφαιρέσεις χαρακτήρων για να διατηρηθεί το ενδιαφέρον του κόσμου. Σε κάθε περίπτωση όμως αυτό έχει αποτύχει (εκτός, funnily enough, στη περίπτωση του Happy Days αλλά αυτό φαντάζομαι οφείλεται στην έλλειψη σοβαρού ανταγωνισμού). Μετά λοιπόν μια σκηνή όπου οι αγαπημένοι μας χαράκτηρες επιδίδονταν σε παιδιαρίσματα και επικίνδυνα προσπεράσματα σε go karts, έχουμε την εισαγωγή ενός νέου χαρακτήρα, μιας νεαρής γιατρού που είναι το αντίπάλο δέος του House στο φάσμα της ηθικότητας. Η Thirteen επιστρέφει σύντομα ενώ η πλοκή στο εισαγωγικό επεισόδιο της καινούργιας ήταν, καλά το μαντέψατε, από γελοία εώς απίστευτη.


Τι να σε κάνουμε εσένα μωρή; Φέρτε μας πίσω την 13 που ήταν μουνάρα και bisexual!



Τα σημάδια είναι εκεί. Η τηλεθέαση της σειράς πέφτει συνεχώς, οι παραγωγοί άρχισαν να σκέφτονται τα απίστευτα και τα διεισδυτικά μπλέ μάτια του Laurie εκφυλίζονται σε ένα γκροτέσκο προσωπείο. Ο House πεθαίνει, ήρθε η ώρα του να φύγει και να περάσει στο πάνθεον των πετυχημένων σειρών. Το μόνο πράγμα που απομένει είναι να δούμε εάν οι παραγωγοί έχουν τον απαραίτητο σεβασμό προς τον χαρακτήρα για να τον οδηγήσουν στη πόρτα εξόδου αξιοπρεπώς ή αν ανερυθρίαστα θα τον υποβιβάσουν στο επίπεδο ημών των υπόλοιπων θνητών απλά για να στραγγίξουν όσο περισσότερο χρήμα μπορούν από την σειρά.
Η έβδομη πρέπει να είναι και η τελευταία σεζόν του άρχοντα του Πρινστον Πλέινσμπορο. Η κανονική σεζόν κλείνει σε άλλα δέκα επεισόδια, μπολικος τηλεοπτικός χρόνος για να κλείσει μια σειρά. Θέλουμε να θυμόμαστε τον γιατρό που αγαπήσαμε σαν το τηλεοπτικό φαινόμενο που ήταν και όχι σαν την σειρά που δεν ήξερε πότε έπρεπε να τελειώσει...

Καταλήγοντας θέλω να αναφερθώ στο high point της σειράς που δεν ήταν άλλη από την τρίτη σεζόν (κάποιοι λένε η τέταρτη και για να είμαι ειλικρινής δεν θα έλεγα ότι έχουν άδικο) και στα δύο καλύτερα επεισόδια που είδα σε σειρά τα τελευταία χρόνια. Τα καταληκτικά επεισόδια της τέταρτης σεζόν ονόματι "House's Head" και " Wilson's Heart". Absolute television fuckin history



9 σχόλια:

  1. i am so glad ήθελα να πω αλλά η δυσλεξία δεν μ' αφήνει :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μην αγχώνεσαι! Και γω αλμπανο τουρίστα νο μιλά ελληνικά , no speak english! Θα με έχετε πολύ καιρό στις πλάτες σας! Εχω αμέριστη σοφία να σκορπίσω και οφείλω να πληροφορήσω τις μαζες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ma to Theo gia mia stigmi enomisa oti itan na mas peis ti ginetai se oli tin 7i sezon je epanikovlithika..dioti eshi je kapious pou ekopsan llio piso..prosexe men mas peis ti ginetai kaimene mou dioti katishi sou!!!!
    A je btw ego eimai me jinous tous kapious pou lalun oti i kaliteri sezon itan i 4i by far!!!!!

    Anna Maria(dioti den exo profil kai prepei na 3ereis je poios sou grafei)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαίρομαι που επέλεξες το συγκεκριμένο θέμα γιατί ήθελα να σε ρωτήσω από καιρό και ξέχασα... Μήπως ξέρεις αν υπάρχουν κάπου στο διαδίκτυο ή κάπου αλλού τα πρώτα επεισόδια του πρώτου κύκλου; Δεν έβλεπα από την αρχή τη σειρά και με καθήλωσε από το πρώτο επεισόδιο που ξεκίνησα να βλέπω..
    Welcome back by the way και θα περιμένουμε να μας γεμίσεις με σοφία με το επόμενο σου blog! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ρε. Ρίξε ένα βλέφαρο στο intro του Here Kitty - season 5, ep 18. Προσεκτικά.

    Επίσης, άης τα τούτα τα νοσταλγικά. Οι περιφερειακοί χαρακτήρες τζιε οι εξωτικές αρρώστιες εν ήταν ποτέ η ουσία της σειράς, ήταν κάτι σαν το κερασάκι στην τούρτα. Όλο το χαρτί είναι ο κεντρικός χαρακτήρας, οι υπόλοιποι και τα υπόλοιπα είναι σε τροχιά γύρω του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Απόλυτο respect στο intro του "Here Kitty" (House M.D. , Season 5, Ep. 18)όπου η σειρά όντως "πηδά τον καρχαρία".


    Τούτο είναι το πρόβλημα με την σειρά. Οντως όλα αρχίζουν και τελειώνουν με τον House αλλά αυτό τελικά κατέληξε εις βάρος των παραγωγών. Μπορείς να τον εξερευνήσεις μόνο ως ένα βαθμό πριν να αρχίσεις να επαναλαμβάνεσαι. Εάν δεν την κλείσουν την σειρά σύντομα θα τον εκφυλίσουν σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τραβήξουν το ενδιαφέρον του κόσμου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. by far η τρίτη season ήταν η πιο καλή..

    συμφωνώ οτι άρχισε να κάμνει κοιλιά και εδιάβασα οτι το season 8 (όπου στο trailer ο House πάει φυλακή!) probably θα είναι το τελευταίο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή