From book to film: Τρεις σειρές βιβλίων που μπορούν να γίνουν σπουδαίες ταινίες

Τι κοινό έχουν ο Jason Bourne, ο James Bond και o Harry Potter; Εκτός από μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες, και οι τρεις ήρωες είναι προϊόν της γόνιμης φαντασίας ενός συγγραφέα. Σε μια εποχή όπου το Χόλιγουντ έχει ξεμείνει εντελώς από πρωτοτυπες ιδέες, οι παραγωγοί ξεσκονίζουν τα ράφια των βιβλιοπωλείων για να βρουν την επόμενη μεγάλη επιτυχία! Σήμερα το Popcorn Monster παρουσιάζει τρεις σειρές βιβλίων τα οποία μπορούν αύριο να γίνουν ταινίες με τεράστια επιτυχία. Οι επιλογές μας περιορίζονται στη φανταστική λογοτεχνία γιατί, no offence προς τους πιο σκεπτόμενους, αυτά είναι που πουλούν τα εισητήρια.

The Dark Tower

"Childe Roland to the Dark Tower came..."

Ο Stephen King είναι, προσωπική άποψη πάντα, ο καλύτερος εν ζωή σύγχρονος συγγραφέας. Πολυγραφότατος, με ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ, ο King έχει ενδιατρίψει στο φανταστικό κόσμο που χωρίζεται από τον δικό μας με μια λεπτή μεμβράνη. Εκείνον που ξυπνά τις μικρές ώρες του πρωϊνού, όταν πάμε για ύπνο και το δωμάτιο είναι κατασκότεινο. Αρχοντας πραγματικά του λογοτεχνικού τρόμου, ο αμερικάνος συγγραφέας ήταν πάντα θαυμαστής του «Lord of the Rings» και των αρθούριων μύθων και όνειρο του ήταν να γράψει μια σειρά από βιβλία που θα περιέγραφαν ένα ταξίδι επικό, σαν αυτό του Φρόντο. Οπως ομολόγησε, πάντοτε φοβόταν να το κάνει γιατί δεν ήθελε το έργο του να μοιάζει με το "Lord of the Rings" και μοιραία να συγκρίνεται μαζί του. Ετσι, αποφάσισε ένα διαφορετικό σκηνικό για να πει την ιστορία του. Ενα παράλληλο κόσμο, που θυμίζει κάτι από Φαρ Ουέστ και ήρωα όχι ένα συμπαθές χόμπιτ αλλά ένα σκλητράχηλο, επαγγελματία πιστολά. 

Ο Roland Descain (βασισμένος πάνω στον χαρακτήρα του Clint Eastwood), είναι ο τελευταίος από μια βασιλική οικογένεια ευγενών πιστολάδων και έχει μόνο μια αποστολή και σκοπό στη ζωή του. Να βρεί τον μυθικό Μαύρο Πύργο, την πηγή όλων των κόσμων, που βρίσκεται υπό πολιορκία από τον Αλικο Βασιλιά. Ο Αλικος Βασιλιάς έχει ως σκοπό να καταστρέψει τον πύργο και μ’ αυτό να καταστρέψει όλο το σύμπαν. Το έπος του ταξιδιού του Roland περιγράφεται σε εφτά βιβλία, με τις διαφορές μεταξύ τους να είναι εμφανέστατες, τόσο ως προς το στυλ αλλά και ως προς τον ρυθμό. Ο λόγος είναι απλός: Ο Κινγκ χρειάστηκε 30 και χρόνια για να το ολοκληρώσει. Τώρα η κριτική. Το πρώτο βιβλίο της σειράς είναι λες και ο συγγραφέας το έγραψε υπό την επήρρεια LSD. Το “fucked up” είναι αρκετά επιεικής όρος αφού στην προσπάθεια του να διαφοροποιηθεί από τον Tolkien πήγε κυριολεκτικά στο άλλο άκρο. Ολο το βιβλίο μοιάζει να εξελίσσεται μέσα σ’ ένα όνειρο, όπου τα όρια της πραγματικότητας έχουν θολώσει τόσο πολύ που τα πάντα είναι δυνατά και τίποτα δεν είναι σταθερό. Αμα προσθέσετε και την επιτηδευμένη απουσία γραμμικής διήγησης, κλάφτα Χαράλαμπε. Αλλά επειδή είναι για τον King που μιλάμε, ακόμα και ορνιθοσκαλίσματα να έγραφε στο πίσω μέρος του κωλόχαρτου, πάλι θα ήταν έτη καλύτερο από πολλές μπούρδες που διαβάζουμε σήμερα. Το δεύτερο βιβλίο είναι εξαιρετικό με τα υπόλοιπα να είναι σταδιακά βαρετά, με εξαίρεση το τελευταίο όπου το ταξίδι επιτέλους ολοκληρώνεται. 

Στα περί σινεμά τώρα. Το υλικό υπάρχει, η ιδέα είναι καλή και το μόνο που χρειάζεται είναι λεφτά και σωστό μάρκετινγκ. Πολλά βιβλία του King έχουν ήδη γίνει ταινίες με οσκαρική επιτυχία. Αναμένουμε.

Update: Τελικά κάποτε μας προλαβαίνουν οι εξελίξεις! Επισκεπτόμενος την σελίδα του King  ανακάλυψα ότι όχι μόνο το "Dark Tower" θα γυριστεί σε ταινία, αλλά η εταιρεία παραγωγής έχει ήδη ορίσει και ως μέρα παγκόσμιας προβολής την 13η Μαϊου 2013. Από ηθοποιούς δεν ακούσαμε τίποτα ακόμα αλλά σκηνοθέτης ανέλαβε ο Ron Howard (The Da Vinci Code) σημάδι ότι στο project θα πέσει το απαραίτητο χρήμα.

Odd Thomas

Να ξεκινήσω με disclaimer. Δεν συμπαθώ (συγγραφικά πάντα) τον Dean Koontz. Βρίσκω τις ιδέες του μπανάλ, το γράψιμο τίποτα το σπουδαίο και ειλικρινά υπάρχουν πολύ καλύτεροι συγγραφείς στους τομείς με τους οποίους ασχολείται ο Koontz. Αν θέλω τρόμο δεν χρειάζεται να πάω πιο μακριά από τον King και για αστυνομικά νομίζω ότι ο πολυγραφότατος Jeffrey Deaver ( The Bone Collector) μας καλύπτει επαρκώς. Βρίσκω επίσης ιδιαίτερα εκνευριστικό το κόλλημα που έχει με τους σκύλους καθώς και ότι σε αρκετές από τις απόψεις του είναι συντηριτικούρα.  Εχοντας πει αυτά, νομίζω ότι η επόμενη μου πρόταση έχει περισσότερη βαρύτητα. Η σειρά βιβλίων του με πρωταγωνιστή τον Odd Thomas είναι πραγματικά μεγαλοφυής. Τολμώ να πω ότι ο Οdd θα εξελιχθεί σ’ ένα από τους πιο συμπαθείς χαρακτήρες βιβλίων στη σύγχρονη δυτική κουλτούρα και είναι όπωσδήποτε πρώτης τάξης υλικό για σινεμά. Τι τον κάνει τόσο συμπαθή; Ο Odd είναι χαρακτήρας που αναγνωρίζει τα μειονεκτήματα του, ξέρει ότι σε κάποιες περιπτώσεις είναι απλά ανεπαρκής για να φέρει εις πέρας την αποστολή του όμως συνεχίζει με χαμόγελο αισιοδοξίας, είναι ατεγκτος ως προς την προσπάθεια του να βοηθήσει και δεν ντρέπεται καθόλου να αυτοσαρκάζεται! Φιλοσοφημένος, πονόψυχος και στοργικός ο Οdd δεν σταματά ποτέ του να εκπλήσσεται με τα πιο μικρά πράγματα γύρω του, αναζητώντας στην ρουτίνα και την συνήθεια ένα καταφύγιο από την τρέλλα που καλείται να αντιμετωπίσει. Ο Koontz χτυπά ρέστα με το γράψιμο του (ο ρυθμός του και η έκφραση του στα μυθιστορήματα του Odd είναι μακράν η καλύτερη του φάση) και είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού πως μπορεί να μεταδώσει το χαμόγελο στον αναγνώστη, εν μέσω απόλυτου χάους.

Λίγα λόγια για την υπόθεση των βιβλίου όμως. O Odd Thomas είναι ένας εικοσάχρονος ψήστης σε μια μικρή πόλη της Αμερικής, μ’ ένα ιδιαίτερο όμως χάρισμα. Μπορεί να βλέπει τις ψυχές των πεθαμένων που επιλέγουν να μείνουν  στη γη σαν φαντάσματα! Η όραση όμως είναι η μοναδική αίσθηση στην οποία περιορίζεται η επαφή τους, αφού τα φαντάσματα δεν μπορούν να μιλήσουν με ζωντανούς. Οι ψυχές αναγνωρίζουν αυτόματα τον Odd ως τον άνθρωπο που μπορεί να τους βοηθήσει, αφού ο λόγος που μένουν πίσω και δεν προχωρούν είναι οι υποθέσεις που έχουν αφήσει ατελείωτες. Ο Odd έχει επίσης το χάρισμα της προαίσθησης: μέσω ονείρων αντιλαμβάνεται πότε κάτι πολύ κακό θα συμβει και αγωνίζεται για να το αποτρέψει. Προς το παρόν βρισκόμαστε στο τέταρτο βιβλίο της σειράς , Odd Hours, με τον Koontz να δηλώνει ότι θα γράψει συνολικά έξι.

Update: Δεν θέλω να περηφανευτώ αλλά είμαι ΠΟΟΟΟΟΟΛΥ καλός! Μετά την ανακάλυψη ότι το “Dark Tower”  θα γυριστέι σε ταινία, ανακάλυψα την τελευταία στιγμή ότι ο Odd παίρνει το δρόμο για το σινεμά! Ψαχνοντας για επιπρόσθετες πληροφορίες στην Wikipedia, έμαθα ότι ο Koontz έχει ήδη στα χέρια του σενάριο και η εταιρεία παραγωγής όρισε το 2012 ως την χρονιά προβολής της ταινίας! Μες το κεφάλι μου είναι όλοι αυτοί :)

The Fionavar Tapestry

Η θυσία του Πούιλ στο Δεντρο του Καλοκαιριού...

Είναι πραγματικά απορίας άξιον πως μετά την τεράστια επιτυχία του “Lord of the Rings” το “Fionavar Tapestry” δεν πήρε αμέσως το πράσινο φως για γυρίσματα. Οσο κι έψαξα δεν βρήκα γιατί, όχι μόνο καμία προσπάθεια δεν έγινε για την μεταφορά αυτής της εξαίρετης τριλογίας φανταστικής λογοτεχνίας στο σινέμα, αλλά ο συγγραφέας δεν δέχτηκε ακόμα πρόταση για να πωλήσει τα δικαιώματα! Ο καναδός  Guy Gavriel Kay είναι μάλιστα και αυθεντία επί του έργου του Tolkien.

Οταν ήταν ακόμα φοιτητής επιλέγηκε από τον εγγονό του Tolkien, Christofer, για να συνεργαστεί μαζί του στην επιμέλεια του magnum opus του Tolkien το “Silmarillion”. Το “Silmarillion” είναι στην ουσία μια ιστορία του φανταστικού κόσμου του Tolkien, που ξεκινά από την κοσμογονία και καταλήγει κάποια χρόνια μετά το τέλος του “Lord of the Rings”. Ο Tolkien δούλευε στο βιβλίο όλη του την ζωή και στο τέλος εκδόθηκε μετά τον θάνατο του.

Εχοντας από πρώτο χέρι την εμπειρία του «πατέρα» της φανταστικής λογοτεχνίας αλλά και οπλισμένος με πραγματικό συγγραφικό ταλέντο, το πόνημα του Kay δεν θα μπορούσε παρά να ήταν σπουδαίο. Το “Fionavar Tapestry” αποτελείται από τρία βιβλία. Το “Summer Tree”, το “Wandering Flame” και το “The Darkest Road”. Διηγείται την ιστορία πέντε φοιτητών στο πανεπιστήμιο του Τορόντο που μεταφέρονται παρά τη θέληση τους στον πρώτο από τους κόσμους, την Fionavar. Εκεί ο κάθε ένας θα παίξει τον δικό του σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση ενός πανάρχαιου κακού που ξύπνησε και απειλεί με καταστροφή όλους τους κόσμους. Εκτός όμως από σπουδαία βιβλία, το “Fionavar Tapestry” είναι γραμμένο και σε κινηματογραφικό ύφος, με επικές μάχες, δραματικές συγκρούσεις μεταξύ χαρακτήρων καθώς και τις απαραίτητες ανατροπές στη πλοκή για να εκπλήξει τους αναγνώστες. Να μου θυμηθείτε ότι με την σωστή επένδυση, το “Fionavar Tapestry” μπορεί να γίνει η καλύτερη τριλογία ταινιών επικής φαντασίας μέχρι σήμερα. Μέχρι τότε, συστήνω τα βιβλία ανεπιφύλακτα σε όποιον είναι fan της φανταστικής λογοτεχνίας αλλά και στον όποιονδήποτε ενδιαφέρεται να διαβάσει κάτι που δεν ακολουθεί την πεπατημένη και χαράζει δικό του δρόμο σ’ ένα λογοτεχνικό ύφος που χρειάζεται απεγνωσμένα την πρωτοτυπία.